-Την καλησπέρα μου στους συνφομουρίστες.
Νιώθω την ανάγκη να γράψω μερικά λόγια που άκουσα να μου τα αφηγείται πρώην αγωνιστής του ΕΛΑΣ που ήτανε κοντά στον στον Άρη Βελουχιώτη έως την τελευταία του στιγμή. Πάνε 20 χρόνια από τότε, λεπτομέρειες δεν θυμάμαι,μα θα γράψω αυτά που θυμάμαι.
- Καλησπέρα παππού…. Βρε καλός το παιδί, πως και από δω; …. Είχα λίγο χρόνο και πέρασα να σε δω….. Έλα βρε καλόπαιδο κάτσε σε αυτήν την γωνιά δεν θα μας ενοχλεί κανένας νε σε κεράσω μια πορτοκαλάδα η να ψήσω κάναν καφέ …… Αααα ένα καφεδάκι θα το έπινα…. Κάτσε να βρω τα κλειδιά να ξεκλειδώσω το ντουλάπ γιατί μερική εδώ μέσα έχουν μακρύ χέρι , αν ήταν άλλες εποχές θα τους το είχα κόψει από το σβέρκο ,(τα καφεδάκια ψήθηκαν ) …Για πες μου τώρα τι θες ,έφερες τίποτα χαρτιά;… Όχι παππού για εσένα ήρθα, ήρθα σήμερα για να μου πεις την Ιστορία σου ,θέλω να μάθω περισσότερα πράγματα για εσένα και τον αγώνα , πότε κατατάχτηκες και πώς γνώρισες τον Άρη….. Παίρνει βαθιά ανάσα και ξεκινά … Βγήκα στο βουνό αμούστακο παιδί ήμουν 17 χρονών που φόρεσα τον σκούφο του ΕΛΑΣ και με στείλανε στο Ροπωτό , είχε σταλθεί σήμα από τα κεντρικά ότι βρισκόταν ένα τάγμα Γερμανών που κατέλαβαν την Τύρνα και εμείς έπρεπε να τους διώξουμε γιατί η εκεί περιοχή είχε στρατηγική σημασία νέος ψαρωμένος όταν έφτασα εκεί βρήκα τον στρατό να στήνει κανόνια που θα βομβάρδιζαν και εγώ τους έκανα μαθήματα πως να τα στήσουν όχι πως ήξερα αλά για να τους κινήσω το ενδιαφέρων και να μάθουν ποιο είμαι ,τους έλεγα να τα στήσουν καλά γιατί η οβίδες θα φτάσουν ίσα ίσα το βεληνεκές επειδή η Τύρνα γέρνει ( Γέλια του παππού) Εκεί γνώρισα και τον Αρχηγό !! Στην αναφορά τον πλησίασα και του είπα, αρχηγέ εγώ ήρθα να πεθάνω για εσένα …. Ο Αρχηγός γέλασε με ρώτησε πως με λένε από πού είμαι και τι γραμματικές γνώσεις έχω όταν του είπα πως γράφω όλα τα η με γιώτα και τα ε με έψιλον γέλασε δυνατά και βροντοφώναξε δεν μας πειράζουν οι αγράμματη λεβέντες σαν και εσένα θέλουμε θα δω τι θα σε κάνω . Σε 15 ημέρες ήρθε σήμα πως στο δημαρχείο των Τρικάλων θα γινότανε γλέντι με ανώτατα στελέχη Γερμανών και χρειαζόντουσαν 4 εθελοντές πήγα και παρουσιάστηκα πρώτος το σχέδιο ήταν, αργά το βράδυ όταν θα είναι μεθυσμένοι να περάσουμε την φρουρά και να πετάξουμε χειροβομβίδες σκοτώνοντας όσους μπορούσαμε η μόνη μας κάλυψη ήταν το σκοτάδι το λυπών πήγα στις 11 η ώρα περάσαμε την φρουρά χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι ρίξαμε τις χειροβομβίδες 80 μπότες καθαρίσαμε!!!! Είχαμε και τρεις δικές μας αντάρτισσες μέσα τις είχαμε στείλει ποιο νωρίς να αναμιχθούν με τους Γερμανούς για πληροφορίες αυτές μεθύσανε και ξεχάστηκαν τις είχαμε πει κατά τις 10:30 να φύγουν, και αυτές τις καθαρίσαμε , αρχίσαμε τα τρέχουμε στο σκοτάδι η φτέρνες να ακουμπούν στα αυτιά να μας κυνηγούν οι Γερμανοί σφύριζαν η σφαίρες πάνω από τα κεφάλια μας τα μυδράλια είχαν πάρει φωτιά , πυροβολισμοί όλμοι πέφτανε βροχή από τους τέσσερις γλιτώσαμε η δύο ο άλλος σκοτώθηκε αργότερα σε μάχη ύστερα από αυτό ο Αρχηγός με έκανε υπαξιωματικό και έτσι κέρδισα την εμπιστοσύνη του μετά από κανα δίμηνο ήρθε εντολή οι καλύτερη να πάνε για εκπαιδεύσει με τους Άγγλους , εμένα με φώναξε τελευταίο . Αμάν βρε Μανώλη πος διάολο σε ξέχασα εσένα!!! ,,, Μα αρχηγέ εγώ είμαι αγράμματος τι δουλειά έχω εκεί ; Βρε τέτοιους θέλω να έχω δίπλα μου στον αγώνα και ας γράφουν όλα τα ι με γιώτα με έτσι και έγινε , εκπαιδεύτηκα με με καμιά 15ανταριά ακόμα συναγωνιστές στον ανταρτοπόλεμο και δολιοφθορά, όταν γύρισα ο Αρχηγός με έκανε δεύτερο υπασπιστή του και στην συνέχεια Αρχηφρούραρχο στην περιοχή τις Καλαμπάκας με κέντρο την Καστανιά ,εκεί να δει λίρες το μάτι σου , κάθε μήνα το πάτωμα του Δημαρχείου γέμιζε με λίρες από φόρους που μάζευα από τα γύρο χωριά τις άδειασαν χύμα από τα ταγάρια η τους ντενεκέδες κράταγα ορισμένα για τις πληρωμές 7 λίρες το άτομο και τα υπόλοιπα πήγαιναν στο κώμα. Τι άλλο να σου να σου πω βρε παιδί μου εκείνο τον καιρό μας φάγανε τα ρέματα , Τφέκι Κάπα και Ταγάρι, έδωσα πολλές μάχες τραυματίστηκα , ήμουν εγώ που πήρα από τα χέρια των κοκοτόφτερων {έτσι ονόμαζε τους Ιταλούς γιατί στόλιζαν το πηλίκιο με φτερό} τα όπλα , είχε έρθει διαταγή παράδοσης του λόχου των Ιταλών που είχαν στρατοπεδεύσει σε ένα πλάτωμα πάνω από την Μονή Βυτουμά ,τους περικύκλωσα με τα παλικάρια μου και τους πήρα τα όπλα με το έτσι θέλω χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα , θυμάμαι είχα πει τον τότε ηγούμενο τις Μονής πως όταν τελείωση ο πόλεμος θα τον κάνω Μητροπολίτη και ο καημένος περίμενε, τώρα είναι θαμμένος στο προαύλιο.
………. Για πες μου βρε παππού ο Αρχηγός πώς πέθανε!!! ( Αναστεναγμός) ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ!!!! Μετά τα Δεκεμβριανά ξέραμε ότι κάτι κακό μαγειρευόταν η κυβερνήσει φοβότανε τον Αρχηγό πως αν κατέβαινε σε εκλογές θα τις κέρδιζε, η φήμες πολλές πως στέλνουνε δολοφόνους για να σκοτώσουν τον Αρχηγό εμείς τραβηχτήκαμε στο βουνό ο Στρατός είχε αλλάξει συχνότητες και δεν είχαμε καμία πληροφορία από τον ασύρματο, από δικούς μας ανθρώπους μαθαίναμε νέα και αυτά ήταν μόνο άσχημα είχαμε μείνει οι περισσότερη μαυροσκούφηδες του Άρη και περιμέναμε το τι απόφαση θα πάρει η κυβέρνηση για το μέλλων μας, υπήρχε μεγάλη αναταραχή και ανησυχία κάθε 15 ημέρες στα χέρια του Αρχηγού έφτανε η εφημερίδα του ΚΚΕ τα οποία βέβαιος νέα ήταν μπαγιάτικα όπως ένα πρωί που ήμουν σκοπός δίπλα από τον Αρχηγό υπό τον φόβο δολοφονίας παίρνει την εφημερίδα στα χέρια του κάθεται βιαστικά σε ένα βράχο λίγο παραπέρα από εμένα και …. (σούφρωσε τα φρύδια ο παππούς) ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!! ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!! ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΣΑΝΕ!!!!! Να πετάγεται και ο Τζαβέλας από την σκηνή διαβάζει και αυτός την εφημερίδα και βάζει και αυτός τις φωνές ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΟΣΑΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ!!! ΠΡΟΔΟΤΕΣ ……Ήταν πρώτη σελίδα ο Άρης φωτογραφία με επικεφαλίδα Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!! Επικηρύξανε τον Αρχηγό!!! …. Επικράτησε μεγάλος πανικός στο στρατόπεδο κλαίγαμε φωνάζαμε βρίζαμε καταριόμασταν θεούς και δαίμονες . Ύστερα από σύντομη σύσκεψη με τον Τζαβέλα ο Αρχηγός διέταξε άμεση αναφορά, μας μάζεψε και μας είπε παιδιά μου ο αγώνας τελείωσε μας έχουνε επικηρύξει για την κυβέρνηση είμαστε προδότες καλά θα ήταν να διαλυθούμε σιγά σιγά και να πάρουμε όποιον δρόμο μας φωτίσει ο θεός , αν κάποιος θέλει να γυρίσει σπίτι του καλά θα ήταν να μην το κάνει τώρα το καλύτερο θα ήταν να πάμε για κάμποσο καιρό σε βόρειες χώρες Κομμουνιστικές μέχρι να περάσει η μπόρα γιατί όποιος θα εμφανιστεί στο σπίτι του θα βάλει σε κίνδυνο την οικογένειά του……. θα εκτελεστούν!!! Φωνές , κλάματα , κατάρες …εμείς Αρχηγέ ορκιστήκαμε να πεθάνουμε μαζί σου θα δώσουμε ξανά αγώνα και θα τον κερδίσουμε. Γύρισε τις πλάτες και μπήκε στην σκηνή μαζί με τον Τζαβέλα και άρχισαν να μαλώνουν. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύει τα πράγματα και να φεύγει πληροφορίες λέγαν πως ο Στρατός ήταν κοντά έως το απόγευμα το στρατόπεδο είχε αδειάσει είχα μείνει εγώ ο Ηρακλής και ο Μυλωνάς δύο έμπιστη σύντροφοι . Ο Αρχηγός με των Τζαβέλα μαλώνανε σπρωχνόντουσαν διαφωνούσαν στο αν πρέπει να παραδοθούνε , η να αυτοκτονήσουν, πλησίασα των Αρχηγό και του φωνάζω Αρχηγέ εγώ θα μείνω να πεθάνω εδώ μαζί σου , γυρίζει ο Αρχηγός και μου λέει θυμωμένα εδώ είσαι εσύ ακόμα φύγε γιατί θα σε σκοτώσω και τραβά το πιστόλη του , τον κοίταξα στα μάτια και δεν μου φάνηκε να ήταν ο Αρχηγός που γνώριζα τα μάτια του ήταν κόκκινα σαν τις φωτιάς ,είχε πάρει την απόφασή του γύρισα τις πλάτες και έφυγα πήρα τα δύο παιδιά και ανεβήκαμε λίγο ποιο ψιλά για να τους βλέπουμε και να εκλέξω την περιοχή για τον Στρατό που ερχόταν έβγαλα τα κιάλια και κοίταζα τον ορίζοντα , κάποια στιγμή η φωνές σταματήσανε κατεβάζω τα κιάλια και τους βλέπω αγκαλιά μετά από λίγο .............. μπάμ!!! Τα κορμιά τους πετάχτηκαν δεξιά και αριστερά τα χάσαμε κοιταχτήκαμε με τους συντρόφους ,ό ένας λέει πάμε να τους πάρουμε να κρύψουμε τα σώματά τους η να τους κόψουμε τα κεφάλια για να μην τους αναγνωρίσουν ήταν αργά ο Στρατός είχε φτάσει και άκουσε την έκρηξη εμείς κρυφτήκαμε πίσω από μία πεζούλα και βλέπαμε, ήρθανε τους βρήκαν τα σώματα
ακόμα κουνιότανε δεν είχανε πεθάνει, ζητωκραυγάζανε κόψανε τα κεφάλια τα βάλανε σε ένα τσουβάλι περνούσαν και το φτύνανε . Είχε σκοτεινιάσει εμείς μείναμε ταμπουρωμένη δεν μπορούσανε να μας δούνε, αφού ξημέρωσε ο Στρατός κατέβηκε το βουνό και εμείς φύγαμε από την πίσω μεριά για να μην ανταμωθούμε ,περπατάγαμε τρία μερόνυχτά μέσα στο βουνό χωρίς να πούμε μια λέξη κάποια στιγμή πεινάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε σε περιοχή που ήξερε ο Μυλωνάς, θα πάω σε έναν μύλο ενός γνωστού να μας φέρω λίγο αλεύρι λέει είναι από την άλλη μεριά καθίστε εδώ και θα έρθω, πέρασε κάμποση ώρα και ακούσαμε έναν πυροβολισμό από την μεριά που πήγε ο Μυλωνάς τα μαζεύουμε βιαστικά και τρεχούμενε τα όπλα στο χέρι βλέπουμε τον ιδιοκτήτη του μύλου να κρατάει όπλο , τι πυροβόλησες εκεί του λέω να λέει μια αλεπού, προς τα πού πήγε να εκεί και μου δείχνει μια κατεύθυνση, έχω ορμίζει και του παίρνω το όπλο , και εκείνο εκεί που μαυρίζει τι είναι τρέχει ο Ηρακλής και μου φωνάζει είναι ο Μυλωνάς
Ρε τον σκότωσες για λίγο αλεύρι τον άρπαξα και το κρέμασα ανάποδα στο δέντρο και που έβγαζα το δέρμα με το κρέας λωρίδες από την πλάτη των έκανα να υποφέρει αν είχα και χοντρό αλάτι θα του το έριχνα βέλαζε σαν το αρνί , τον άφησα κρεμασμένο , παρακάτω βρήκαμε ένα κοπάδι με πρόβατα σφάξαμε ένα το ψήσαμε και επιτέλους φάγαμε κρέας μετά από πολύ καιρό, το ευτύχημα ήταν ότι δεν μας ενόχλησε κανένας ο βοσκός δεν φάνηκε πουθενά……. Ύστερα από ένα χρόνο παραδόθηκα στην Πύλη Τρικάλων , πέρασα ανακρίσεις βασανιστήρια , φυλακές ….
Αφήγηση του: Καπετάν Μάρκου. Δεύτερος υπασπιστής του Άρη .
Εν ζωή: Μενέλαος ……………….. Από την Φύκι Τρικάλων
Απεβίωσε στο Γηροκομείο Λάρισας προ 15ατίας εκτελώντας χρέη Καψιμιτζή .