Μύθος ή πραγματικότητα; Συναρπαστικές ιστορίες αναζητησης θυσαυρών 0
BY PRESS365 ON 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020ΑΠΟΨΕΙΣ, ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τους αποκαλούν “κυνηγούς χρυσού .Κάθε βράδυ που τα φώτα σβήνουν μια άλλη Ελλάδα ξυπνά και αναζητά το αντικείμενο του πόθου. Όπως το Άγιο Δισκοπότηρο, σαν τον χαμένο θησαυρό των Ναιτων Ιπποτών. Για τον καθένα διαφορετικό… το πάθος και η θέληση για αναζήτηση όμως πάντα η ίδια. Είτε πρόκειται για τον θησαυρό των Ναιτών, είτε για τον χρυσό τω Εβραίων της Θεσσαλονίκης, είτε για τις λύρες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πώς η έννοια του θησαυρού είναι παράλληλη με την ίδια την ανθρωπινή ιστορία. Πόθο αξίας από πολιτισμό σε πολιτισμό αποτελέσαν διάφορα αντικείμενα. Κοινή συνισταμένη τους πάντα ο πλουτισμός, η προσδοκία μια νέας κοινωνικής θέσης και η αίγλη. Όμως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την μοναδική αίσθηση της ανακάλυψης. Το μοναδικό αυτό συναίσθημα που σε δίνει το εισιτήριο για μια νέα σελίδα στην ζωή. Από την αρχή της ανθρωπότητας καταγράφονται πληροφορίες για την αναζήτηση θησαυρών. Η πλούσια ελληνική μυθολογία έχει καταγράψει το ταξίδι του βασιλιά Ιάσωνα από την Ιωλκό στην Κολχίδα και την ιστορία για το χρυσόμαλλο δέρας. Η δυσκολία εξεύρεσης και εξόρυξης μεταλλευμάτων και λίθων από τη αρχή της ανθρωπότητας, πολύ σύντομα τα έκανε πολύτιμα.
Τα κοσμήματα με βάση αρχαιολογικές ανασκαφές αποτελούσαν αντικείμενα που η κατοχή τους καθόριζε ακόμα και την θέση κάθε μέλους στην κοινωνική πυραμίδα. Χαρακτηριστικό του πλουτισμού και της δύναμης που απορρέει από την κατοχή πολυτίμων μετάλλων(χρυσό, ασημί) και λίθων αποτελεί η επιθυμία του Μίδα βασιλιά της Φρυγίας για χρυσαφί. Όπως είναι καταγεγραμμένο στην μυθολογία ζήτησε από τον Διόνυσο ότι ακουμπήσει να μετατρέπεται σε χρυσαφί. Σύντομα όμως διαπίστωσε και την σκοτεινή πλευρά της επιθυμίας του για χρυσό. Η δίψα του για χρυσό παραμέλησε άλλεςουσιώδες λειτουργίες και χαρές της ζωής. Όταν το κατανόησε ζήτησε από τον Διόνυσο να τον απαλλάξει από το μαρτύριο αυτό.
Ακολουθώντας τη συμβουλή του θεού, ο Μίδας πήγε στον ποταμό Πακτωλό και με το που άγγιξε τα νερά, η δύναμή του πέρασε στον ποταμό και από τότε ο ποταμός Πακτωλός ανέβλυζε χρυσάφι. Η αλληγορία του μύθου δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Πολλοί παρασυρόμενοι από το πάθος τους για γρήγορο πλουτισμό, οδηγούνται από τη ματαιοδοξία τους, στον προθάλαμο της καταστροφής. Ένα φαινόμενο που θα φροντίσουμε να αναλύσουμε παρακάτω. Εξέχουσα θέση στις προτιμήσεις των ρομαντικών αυτών κυνηγών δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί και η Ελλάδα. Αίτια η γεωγραφική της θέση ως σταυροδρόμι πολιτισμών, οδήγησε στην κατοίκηση από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου. Πολύ σύντομα αποτέλεσε μήλον της έριδος για πολλούς λαούς που την διεκδίκησαν κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Πέρσες, Ρωμαίοι, γότθοι, Σκανδιναβοί,
σταυροφόροι, , Σαρακηνοί, Σλάβοι, βενετοί, Γενουάτες, Τούρκοι κάθε και το πέρασμα πολλών άλλων λαών καταμαρτυρεί την σπουδαιότητα του τόπου μας. Όμως η ένταση του εμπορίου σε συνδυασμό με την οργανωμένη κατοίκηση τους οδήγησε στην ανάγκη χρησιμοποίησης των πολύτιμων αντικειμένων από χρυσό και ασημί στην καθημερινότητα τους. Παράλληλα οι πολλοί κίνδυνοι της καθημερινότητας και ο φόβος των συχνών επιδρομών οδήγησε στην απόκρυψη μεγάλων ποσοτήτων με σκοπό την φύλαξη τους. Κατά καιρούς βγαίνουν μαρτυρίες στο φως της επικαιρότητας για ανεύρεση τέτοιων αντικειμένων. Μικροί
καθημερινοί ήρωες που άλλαξαν την ζωή τους μέσα σε ένα βραδύ. Ο παρανομαστής πάντα ο ίδιος….η γρήγορη δυνατότητα πλουτισμού και ο υλικός εξουσιασμένος του ιδίου του ατόμου στην ζωή του. Άλλοτε αθόρυβα υπό το φως της νύκτας , άλλοτε με επίσημες άδειες και χάρτες, άλλοτε με πολλά ευτράπελα όπως ξηλώματα δρόμων στην Ελλάδα του 2011 εξακολουθεί να επικρατεί φρενίτιδα χρυσού, υπενθυμίζοντας πως κατοικούμε στο Ελντοράντο της Ευρώπης. Επιγραμματικά, αντικείμενα του πόθου για κάθε Έλληνα εξερευνητή αποτελούν :

1. Οι τουρκικές χρυσές και ασημένιες λίρες που κινήθηκαν με σκοπό την ενίσχυση του εμπορίου κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας ,όσο και οι μεγάλες ποσότητες χρυσού που έκρυψαν οι Τούρκοι κατά την διάρκεια των βαλκανικών πόλεμων. Προσδοκία τους μια μέρα η επιστροφή τους με σκοπό να ξαναγίνουν κτήτορες των χρημάτων τους. Εξέχουσα θέση κατέχει ο θησαυρός του αλί πασά που η ανεύρεση του έχει γοητεύσει χιλιάδες Έλληνες.

2. Οι ποσότητες χρυσών αγγλικών λιρών που χρησιμοποιήθηκαν για την οικονομική στήριξη των αντάρτικων ομάδων εναντίον του κατακτητή την περίοδο 1940-44. Παράλληλα μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν οι αποκρύψεις ανταρτών κατά την περίοδο του εμφύλιου πολέμου.

3. Ευρωπαϊκά νομίσματα αξίας που χρησιμοποιήθηκαν από τις οικογένειες τόσο ως μέσο καθημερινής συναλλαγής , όσο και ως μέσο αποταμίευσης. Υπό τον φόβο των τακτικών επιδρομών συνηθίζονταν η απόκρυψη τους.

4. Χρήματα, κοσμήματα και πολύτιμοι λίθοι που αποτελούσαν προϊόν πειρατείας. Η δυσκολία πρόσβασης σε πολλές ακτές από τη στεριά, σε συνδυασμό με τον ελλιμενισμό των πλοίων οδήγησαν στην δημιουργία κρυψώνων με σκοπό την εναπόθεση τη πειρατικής λείας. Από τους διάσημους πειρατές αποτέλεσαν οι Σαρακηνοί κουρσάροι καθώς και ο έλληνας πειρατής Σούσουρος.

5. Ο χρυσός που ήρθε στην κατοχή των Βουλγάρων κατά την περίοδο του μακεδονικού αγώνα με σκοπό την χρηματοδότηση του προπαγανδιστικού τους αγώνα .

6. Κρυπτές με χρυσές λίρες που τοποθετηθήκαν κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου στα πλαίσια της επιχείρησης <<κόκκινη προβιά>> μαζί με όπλα, σε περίπτωση που είχαμε εισβολή στην Ελλάδα κουμμουνιστικών δυνάμεων.

7. Οι μεγάλες ποσότητες χρυσού που απέσπασαν βίαια οι ναζί τόσο από εθνικά θησαυροφυλάκια όσο και από τους κτήτορες τους και εδικά από την εβραϊκή κοινότητα. Σήμερα αναζητούνται στην Ελλάδα ο θησαυρός των εβραίων καθώς και πλάκες χρυσού που δεν πρόλαβαν να στείλουν στην Γερμανία οι ναζί.

8. Διάφορα αλλά οικογενειακά κειμήλια όπως εικόνες κοσμήματα, χρυσά νομίσματα που έκρυψαν οι κτήτορες τους για ασφάλεια, τα οποία είτε δεν γύρισαν ποτέ να τα πάρουν, είτε με την πάροδο των χρόνων ξεχαστήκαν καταχωνιασμένα αναζητώντας νέο ιδιοκτήτη. Η έρευνα για χρυσό και η έρευνα για χρυσές λίρες γίνεται ολοένα και πιο συχνό τα τελευταία χρόνια. Το όνειρο, για μια καλύτερη ζωή κάνει τον άνθρωπο να ψάχνει για χρυσές λίρες που προέρχονται από τον πόλεμο του 1940 και είναι χαμένες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Ήδη το 2014 δύο περιστατικά έγιναν γνωστά από το αστυνομικό δελτίο. Το πιο πρόσφατο από αυτά συνέβη σε χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Οι δράστες επέλεξαν να πάνε να σκάψουν, την ώρα που είχε πανηγύρι και έτσι κανένας δεν ήταν στο σπίτι του. Την ώρα που έπαιζαν τα κλαρίνα και τα βιολιά στο χωριό, οι δράστες με εκσκαφέα έψαχναν για θησαυρό σε χωράφι συνταξιούχου. Κανένας δεν τους είδε. Οι σύγχρονοι Indiana Jones χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους έρευνας, προσπαθώντας να εντοπίσουν ένα ή περισσότερα κιβώτια με λίρες, σε διάφορα πιθανά ή απίθανα σημεία πχ. καταφύγια, σπηλιές, σε μεγάλα δένδρα, σε βρύσες, πηγάδια ή ότι άλλο σημάδι υπάρχει από πληροφορία. Ακόμη και σε χωριό της Καρδίτσας, γεωργός που όργωνε το χωράφι του βρήκε έναν ολόκληρο ντενεκέ με λύρες. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για την έρευνά τους είναι ραβδοσκοπία, ραβδοσκοπικά μηχανήματα, τοπικούς ανιχνευτές.

ΔΥΟ

Οι φήμες ότι υπάρχουν θαμμένοι θησαυροί και ότι πολλοί απ’ αυτούς που ψάχνουν έχουν βρει κάτι κεντρίζουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων οι οποίοι επηρεάζονται από την γοητεία της περιπέτειας και το όνειρο του εύκολου πλουτισμού και ασχολούνται μανιωδώς με το χόμπι του Χρυσοθήρα. «Οδηγούνται από θρύλους, μύθους και ότι φτιάχνει ο καθένας στο μυαλό του». Οι κυνηγοί θησαυρών ζουν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Η φαντασία τους οργιάζει. Μια πληροφορία, μια φήμη για την ύπαρξη σε κάποιο σημείο της ελληνικής γης θαμμένου χρυσού από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Τουρκοκρατία ή την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο είναι ικανή να τους οδηγήσει σε πλαγιές φαράγγια και χαράδρες στα σύνορα. Ο Γράμμος, το Βίτσι, η Μπουργκάνα, τα Τζουμέρκα, το Καϊμακτσαλάν, το Παγγαίο και τα άλλα θέατρα των πολεμικών συγκρούσεων καθώς και περιοχές σε όλη τη χώρα που υπήρχε τουρκική κατοχή, μαγνητίζουν τους χρυσοθήρες που είναι πεπεισμένοι όχι άδικα σε ορισμένες περιπτώσεις ότι υπάρχουν θαμμένες λίρες από την περίοδο του 1920 – 1930 – 1940 που τις καταχώνιασαν υποχωρώντας για να τις ξεθάψουν την κατάλληλη στιγμή. Η αλήθεια είναι τι ξέρουν για όλα αυτά τα μέρη οι “κυνηγοί”του θαμμένου θησαυρού; Είναι αληθινές ιστορίες που μπορούν να τους κάνουν πάμπλουτους ή είναι παραμύθια από ξεχασμένα, μεγαλεία!!!! Τα στατιστικά λένε ότι 3 στους 10 “κυνηγούς” κάθε χρόνο βρίσκουν!!!! Αν είναι έτσι όπως τα λένε είναι σαν να παίζουν Τζόκερ τέτοια επιτυχία δίνει το σύστημα του κράτους. Οπότε ποιο φρόνιμο θα ήταν να έπαιζαν Τζόκερ. Η Ελληνική γης φιλάει καλά τα μυστικά της και τους θησαυρούς της και τους δίνει αυτή μόνο σε όποιον το θελήσει. Αν δεν πιστεύετε σε κάτι, δεν πάει να πει αυτό το κάτι ότι δεν υπάρχει!!!!

Αλλαντιαλλων τι να πρωτοσχολιασεις μακάρι ν πιαναν τζόκερ 3/10

@ΑΝΔΡΕΑΣ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς πιάνουμε τα 3 μας.

Τώρα που τους βρίσκει τους 3 στους 10 φιλαράκι τι να σε πω , δεν ξέρω

@petros1976 να ταν μόνο αυτό το άκυρο σε όσα λέει ο δημοσιογράφος

ΤΡΙΑ

• Όλα ξεκινούν από έναν μύθο, έναν θρύλο, μια φήμη, που πρέπει να ταιριάζει κατ’ αρχήν με τη γεωγραφία του χώρου στον οποίο αναφέρεται.

• Αν δεν σκάψεις πολύ, δεν βρίσκεις. Δεν μπορείς να αγνοήσεις καμιά πληροφορία, σκάβεις σε κάθε υπόδειξη του μηχανήματος, του ραβδοσκόπου ή άλλου «ειδικού».

• Μόνο ένας τρόπος εξασφαλίζει σχετική σιγουριά στην ανεύρεση του χρυσού: η παρουσία στην ομάδα ανθρώπου που συμμετείχε στην «ταφή» του θησαυρού.

• Τα νομίσματα είναι συνήθως θαμμένα σε μικρό βάθος. Γιατί, λόγω των πιθανών συνθηκών μάχης ή των συνθηκών υποχώρησης από μια περιοχή, δεν υπήρχε πολύς χρόνος για επιμελές θάψιμο. Τις περισσότερες φορές μπορούσαν να σκάψουν μόνο τη νύχτα όταν σταματούσε η μάχη και μόνο για λίγες στιγμές. Όχι μόνο για να μην τους δουν οι εχθροί, αλλά και για να μην τους δουν ακόμη και οι «δικοί τους».

• Ενθαρρυντικό δείγμα είναι ο εντοπισμός κενού από το μηχάνημα. Κενό μπορεί να σημαίνει τάφος.

• Οι έρευνες με μηχάνημα κοντά σε ποτάμι δεν είναι πάντα αξιόπιστες. Το μηχάνημα εντοπίζει τη χρυσή άμμο των ποταμών αλλά και το ίδιο το υπόγειο νερό ως μέταλλο.

• Σύμφωνα με την «ανθρωπογεωγραφία» των ίδιων των «κυνηγών», οι περισσότεροι χρυσοθήρες προέρχονται από τον χώρο των γιατρών και των δικηγόρων, γιατί αυτοί μπορούν να παίξουν και τον ρόλο του «επενδυτή», του ανθρώπου που μπορεί να χρηματοδοτήσει μια ερευνητική αποστολή με τον εξοπλισμό της. Πάντα χρειάζεται ένα αρχικό κεφάλαιο για να ξεκινήσει μια οργανωμένη αποστολή.

• Πολλές φορές ο θησαυρός μπορεί να είναι παγιδευμένος με εκρηκτικά από τον ίδιο τον άνθρωπο που τον έθαψε. Σ’ αυτή την περίπτωση οποιοσδήποτε άλλος φθάσει στον θησαυρό μπορεί να αντιμετωπίσει μια οδυνηρή έκρηξη. Σύμφωνα με τη μυθολογία των «κυνηγών», έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι αρκετές φορές όταν υπάρχει πυρκαγιά σε δάσος το ρεπορτάζ αναφέρει ότι «ακούστηκαν εκρήξεις» κατά τη διάρκειά της.

• Σχεδόν πάντα μαζί με τον θαμμένο θησαυρό υπάρχει θαμμένο και στρατιωτικό υλικό (κάποιο πολυβόλο με σφαίρες, κάποιο τυλιγμένο σε μαντίλι πιστόλι με γεμιστήρα), έτσι ώστε αυτός που ξέρει να έχει την υπεροπλία τη στιγμή που ανακαλύπτεται ο θησαυρός και το πλεονέκτημα έναντι των συντρόφων του σε περίπτωση που στραβώσει κάτι τη στιγμή της ανακάλυψης. Η μοιρασιά, όταν φθάσεις στον στόχο, δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει.

ΤΕΣΣΕΡΑ
Στην Ελλάδα είναι πολλοί αυτοί που ψάχνουν για Εγγλέζικες χρυσές λύρες από το έπος του 1940 και για Τούρκικα πεντόλιρα και φλουριά!!!. Οι χαμένοι-θαμμένοι θησαυροί στην χώρα μας είναι πάρα πολλοί. Από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο έως και ποιο παλιά επί Τουρκοκρατίας. Δεν υπάρχει μέρος ή χωριό στην Ελλάδα που να μην έχει και από μια ιστορία από
χαμένους θησαυρούς, αλλά εκτός αυτού δεν υπάρχει και χωριό στην Ελλάδα που να μην πει κάποιος χωριανός ….. «αυτός, να, εκεί το μεγάλο το σπίτι, βρήκε πολύ λύρα. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και την δεκαετία του 1960 βρίσκανε πολλές χαμένες λύρες από αυτές που είχαν κρύψει οι αντάρτες στα βουνά. Όλο και κάποιος συγγενής είχε από κάποιον χάρτη ή το είχε πει σε κάποιον και παγαίνανε και τα βγάζανε. Ήταν κοινό μυστικό στα χωρία που δράσανε οι αντάρτες αλλά και στα λαγκάδια και τα βουνά ότι όλοι έψαχναν και κάτι βρίσκανε πολλά ή λίγα.

Α) Οι τυχαίοι χαμένοι θησαυροί. Τι εννοώ τυχαίοι; Οι θησαυροί που κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται. Στην εποχή του πολέμου ένας αντάρτης έκρυψε ένα γκαζοντενεκέ λύρες σε ένα σπίτι ενός χωριού βράδυ, ας πούμε άνοιξε μια τρύπα στον κήπο του σπιτιού και τα έθαψε, στην πορεία έφυγε για να γυρίσει στην βάση του αλλά στον δρόμο ή ακόμη την επόμενη μέρα έγινε μια συμπλοκή με τον εχθρό και σκοτώνεται. Αυτά δεν τα γνωρίζει κανένας που είναι εκτός από τον μακαρίτη!!!! Περνάνε τα χρόνια και κανείς δεν ξέρει ότι σε αυτό το σπίτι στον κήπο του υπάρχει ένας τεράστιος θησαυρός. Τα παιδιά φεύγουν από το χωριό, οι γέροι πεθαίνουν και κάποια στιγμή τα παιδιά αποφασίζουν να το πουλήσουν. Ο καινούριος ιδιοκτήτης αποφασίζει να αλλάξει την διαμόρφωση και του σπιτιού και του κήπου και κατά τύχη πέφτει πάνω στον θαμμένο θησαυρό!!!! Τέτοιες περιπτώσεις έχουν γίνει πολλές όσο απίστευτο και να σας ακούγεται, όπως ακόμα και περιπτώσεις διαπλάσεως δρόμων όπου έχουν βρει σεντούκια με λύρες……

Β) Αυτή η κατηγορία είναι η κατηγορία η οποία έχει να κάνει με τους χάρτες που έφτιαχναν αυτοί που τους έθαβαν. Οι χάρτες που έφτιαχναν οι αντάρτες ήταν τελείως κωδικοποιημένοι με πολλά ακαταλαβίστικα σύμβολα και σχέδια, τα έφτιαχναν έτσι ώστε αν κάποιος έπαιρνε τον χάρτη να μην μπορέσει ποτέ να βρει τον θησαυρό!!!! Tα τελευταία 20 χρόνια κυκλοφορούν πολλοί πλαστοί χάρτες οι οποίοι και έχουν ακριβοπληρωθεί για να τους αποκτήσουν οι Ψαχουλιάρηδες χωρίς να αναρωτηθούν γιατί αυτός που τον έχει δεν έχει πάει να τον βγάλει τον θησαυρό ή τα εγγόνια του ή τα παιδιά του. Τώρα όσο για τους Τούρκικους θησαυρούς αυτοί είναι οι ποιο δύσκολοι και ανήκουν στην πρώτη κατηγορία σε αυτούς που θα τους βρει κάποιος κατά λάθος!!!! Το λέω αυτό γιατί μέχρι και σήμερα αγνοείτε ο θησαυρός του Ιμπραήμ Πασά αλλά και του Αλί Πασά των Ιωαννίνων όπου εκτιμάτε σήμερα σε αξία πάνω από 400.000.000. εκατομμύρια ευρώ του πρώτου και πάνω από 810.000.000 εκατομμύρια ευρώ του δεύτερου!!!! Αν λοιπόν υπήρχαν πληροφορίες το ίδιο το κράτος θα τους είχε βρει… …και μην νομίζετε ότι δεν μπορεί αν ήξερε που είναι.

ΠΕΝΤΕ

Στις περισσότερες διηγήσεις μου μιλούν για σημάδια. Αυτά τα ρημάδια τα σημάδια. Που αν δεν είσαι προσεκτικός και έμπειρος “κυνηγός” μπορεί να ξεγελαστείς και α βρεθείς αλλού. Ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής, αν για παράδειγμα είσαι στα ψηλά βουνά της Βόρειας Ελλάδας. Συζητώντας με τους ειδικούς μου εξήγησαν κάποια πράγματα. Πως δηλαδή μπαίνουν τα σημάδια, ποια είναι και πώς διαβάζονται. Το κυριότερο δηλαδή. Συνήθως στην περιοχή όπου θεωρητικά μπορεί να βρίσκεται ο θησαυρός υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια, όπως: πηγές νερού, κάποιο μεγάλο δέντρο, ένα μικρό ξωκλήσι, σπηλιές των οποίων η είσοδος έχει σφραγιστεί, δυο-τρεις μικροί λόφοι. Τέτοια σημεία επέλεγαν οι αντάρτες για να είναι πιο σίγουροι πως όταν θα επέστρεφαν θα αναγνώριζαν πιο εύκολα το μέρος. Αυτή η μέθοδος όμως έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους «κυνηγούς», αφού το τοπίο στις περισσότερες περιοχές έχει αλλάξει. Ο μεγάλος πλάτανος μπορεί να έχει καεί, το ξωκλήσι να έχει γκρεμιστεί και οι λόφοι να έχουν ισοπεδωθεί για να γίνουν αυτοκινητόδρομοι. Ακόμη και το βάθος στο οποίο υποτίθεται ότι έχει κρυφτεί ο θησαυρός μπορεί να έχει αλλάξει. Π.χ., το ένα μέτρο μπορεί να έχει γίνει 50 πόντοι ή 5 μέτρα. Καλό σημάδι για τους κυνηγούς θεωρείται η παρουσία φιδιών στην περιοχή γιατί, σύμφωνα με τη μυθολογία στην οποία πιστεύουν απόλυτα, τα φίδια είναι οι φυσικοί φύλακες του χρυσού.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Στον ν πυρετό του χρυσού και του εύκολου κέρδους οι ιστορίες διαδέχονται η μία την άλλη και περνούν από στόμα σε στόμα. Τις κρύες νύχτες του χειμώνα δεν είναι λίγοι αυτοί που διηγούνται ιστορίες με αμύθητους θησαυρούς. Λεπτομέρειες, χάρτες στο κυνήγι του εύκολου πλούτου. Μια μανία που φέρνει τους ανθρώπους στα όρια του πάθους της τρέλας. Δεν διστάζουν πολλοί να χαραμίσουν μέρες και νύχτες με κρύο ή ζέστη για να διεκδικήσουν το μερίδιο της τύχης που τους αναλογεί από την ζωή. Όταν άρχισα να μιλώ με ανθρώπους που ξόδεψαν μήνες για να βρουν τις λύρες, ο κάθε ένας διαφορετικά μου έλεγε και από μία ιστορία. Κάποιες τις ξεχώρισα για να τις μοιραστώ με τους αναγνώστες του βιβλίου.

ΕΞΗ

To εκκλησάκι με τις γούβες

Η πρώτη ιστορία που άκουσα ήταν αυτή που γράφω τώρα. Και όπως συμβαίνει και στην αγάπη , η πρώτη είναι αυτή που δε ξεχνά ποτέ. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, απλά μεταφέρω αυτούσια τα όσα μου είπε ο μπάρμπα Νικος: ” Ξέρω μια περιοχή στην ορεινή Γκούρα όπου υπάρχει ένα χωριό οι Καστανιές. Εκεί έξω από το χωριό σε λίγα χιλιόμετρα υπάρχει ένα εκκλησάκι ( δεν λέω την ονομασία οι ντόπιοι ξέρουν ποιο εννοώ ) το οποίο όταν πήγα για να δω τις αγιογραφίες του όπου είναι πολύ παλαιές και είναι κάποιες από αυτές κωδικοποιημένες έμεινα άναυδος από τις γούβες που είχε τριγύρω η εκκλησία αυτή!!!! Πρέπει να ήταν πάνω από 1000 με 1500 γούβες!!!! Άλλες μικρές άλλες μεγάλες άλλες βαθιές και άλλες όχι, δυο από αυτές είχαν πλάτος 2 μέτρα και βάθος 3!!!! Ρώτησα τον φίλο που με οδήγησε σε αυτό το εκκλησάκι για ποιο λόγο υπήρχαν τόσες γούβες και τι δένδρα θα φύτευαν εκεί, πραγματικά δεν μου πήγε το μυαλό ότι οι γούβες αυτές τόσες πολλές είχαν γίνει από τους κυνηγούς του χρυσού!!!! Μου απάντησε: «Εδώ οι αντάρτες είχαν κρύψει 5 γκαζοντενεκέδες με λύρες. Όταν εννοώ γκαζοντενεκέδες εννοώ τα κάνιστρα τα μεταλλικά που έβαζαν βενζίνα στα στρατιωτικά οχήματα. Ο κάθε ένας γκαζοντενεκές χωράει 10 με 12 χιλιάδες λύρες!!!! Μιλάμε για πολλά λεφτά!!!! Το 1957 ο ……… τα βρήκε και καλοφτιάχτηκε με συνεταιρισμούς και κόλπα!!!! Αν και έχει βγει επίσημα και έχει δηλώσει ότι τα βρήκε εδώ ή πιστεύουν ότι έχει και άλλες λύρες η περιοχή ή είναι από αυτούς που δεν έχουν μάθει ότι έχουν βρεθεί, αυτοί δεν πρέπει να είναι από τα μέρη μας…..».

ΕΠΤΑ

Γράμμα από την Ρουμανία

Η δεύτερη ιστορία που μου ανέφεραν και μάλιστα ακούγεται συχνά σε πολλά μέρη της Μακεδονίας μας είναι η ακόλουθη: « Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που ήταν έντονος στην Βόρεια Ελλάδα και στη Μακεδονία ζούσε ο Κώστας Παπαδάκης, πρωταγωνιστής της ιστορίας και αποστολέας αυτού του γράμματος. Ήταν ένας απλός αντάρτης, ταλαιπωρημένος από τη διάρκεια του πολέμου, δεν ήταν κάποιος καπετάνιος, απλώς ξεκίνησε να πολεμάει τους Γερμανούς από τα 17 του. Οι περιοχές στις οποίες δρούσε ήταν Βέρμιο, Πάικο, Τζένα, Καιμάκτσαλαν, Ήπειρος και στα τελευταία του ήταν στον Γράμμο- Βίτσι. Μέσα σε αυτά τα βουνά πολέμησε και έζησε 8 ολόκληρα χρόνια από το 1941- 1949 και στη διάρκεια του πολέμου ήταν στο Βέρμιο όπου έκρυψε το κιβώτιο με τις χρυσές λίρες. Έφυγε κυνηγημένος από το Γράμμο- Βίτσι, βρέθηκε στην Αλβανία και από εκεί στη Ρουμανία όπου και έζησε. Το 1978 έστειλε ένα γράμμα στον φίλο του τον Νικόλα στο χωριό Κεδρώνα αλλά το γράμμα δεν βρήκε τον Νικόλα εν ζωή. Το παρέλαβε η σύζυγος του Νικόλα και το διάβασε. Μέσα στο γράμμα υπήρχε μια ιστορία με δύο χιλιάδες οκτακόσιες χρυσές λίρες (2.800). Ο παραλήπτης που περίμενε το γράμμα δεν το διάβασε ποτέ. Και έτσι οι χαμένες χρυσές λίρες και ο θησαυρός παραμένουν καλά κρυμμένοι. Το γράμμα έγραφε για έναν μεγάλο θησαυρό αποτελούμενο από χρυσές λίρες. Χωρίς τη βοήθεια του Νικόλα ήταν αδύνατο να βρεθούν οι λίρες γιατί η χήρα δεν ήξερε το σημείο συνάντησης του Νικόλα μαζί με τον Κώστα- καθώς το γράμμα έγραφε ότι στο δέντρο όπου συναντιόνταν οι δύο φίλοι, στη βελανιδιά, στα πέντε μέτρα δεξιά έχει στους 50 πόντους ένα κιβώτιο λίρες. Εκεί συναντούσε με το άλογό του τον φίλο του τον Νικόλα με τα πρόβατα, έπιναν λίγο νερό και τα λέγανε. Η περιοχή που ψάχνουν το δέντρο είναι 1200 στρέμματα και έχει πολλές βελανιδιές. Η χήρα μαζί με τα παιδιά της και τα ανίψια της ξεκίνησαν να ψάχνουν το δέντρο με τις χρυσές λίρες αλλά το μυστικό διαδόθηκε μέσα στον κύκλο των χρυσοθήρων. Ο λόγος ήταν ότι έψαχναν με ανιχνευτές μετάλλων με τη βοήθεια κατά καιρούς από χρυσοθήρες από Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βέροια, Ιωάννινα, Κοζάνη, Καστοριά, Έδεσσα, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα ακόμα και από την Αθήνα. Έφεραν τα καλύτερα μηχανήματα χρυσού και σαρώνουν ακόμα και σήμερα το βουνό και τις χαράδρες. Ποιος ξέρει, θα βρεθούν ποτέ οι λίρες ή τις καρπώθηκαν κάποιοι τυχεροί από τους χρυσοθήρες ??

ΟΚΤΩ

Οι χαμένες λίρες των ανταρτών

Ξεκινάμε με την αναζήτηση του χρυσού των ανταρτών καθώς αποτελεί τον πιο πολυψαγμένο θησαυρό στις ορεινές εκτάσεις τις Ελλάδος. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην θέλει να σκοντάψει σε έναν τενεκέ με χρυσές λίρες. Ήταν πρωί της 9 Απριλίου όταν τα πρώτα τεθωρακισμένα των Γερμανών έμπαιναν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Αυτό για τους περήφανους κα αήττητους μέχρι τότε Έλληνες ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να το χωνέψουν. Σύντομα θα άρχιζε η περίοδος της τριπλής κατοχής της Ελλάδος από Γερμανούς , Ιταλούς, Βουλγάρους. Όμως οι Έλληνες δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα. Δειλά δειλά ξεκινούσαν οι πρώτες ομάδες αντίστασης εναντία στον κατακτητή που αργότερα γιγαντώθηκαν και έγιναν ποτάμι που έφερε ξανά την ελευθερία στην πατρίδα. Πρωτοστάτες ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ του Άρη Βελουχιώτη και ο ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα. H ιδρυτική διακήρυξη του ΕΛΑΣ κυκλοφόρησε στις 16 Φεβρουαρίου του 1942. Έδρα του η Σπερχειάδα Φθιώτιδας. Πολύ σύντομα γιγαντώθηκε χάρις στον κομματικό μηχανισμό αλλά και στην επιλογή του Βελουχιώτη να κάνει δημόσιες εμφανίσεις στα χωριά, ενισχύοντας την οργάνωση συνεχώς με νέα μέλη, πολλά απ τα οποία γαλουχημένα στις μάχες της Πίνδου εναντίον των Ιταλών. Στις 20 Ιουλίου είναι καταγεγραμμένη και η πρώτη ρίψη εφοδίων από τους Άγγλους προς τον ΕΛΑΣ στην περιοχή Λιασκοβο Φθιώτιδας. Κάποια κιβώτια δεν έφτασαν ποτέ στους αντάρτες. Όμως τότε για πρώτη φορά από αυτά που κατάφεραν και ανέσυραν απέκτησαν αυτόματα Thomson , χειροβομβίδες, και αρβύλα. Αντίθετα ο ΕΔΕΣ ιδρύθηκε στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου 1941 από τους πρώην βενιζελικούς αξιωματικούς Ναπολέοντα Ζέρβα και Λεωνίδα Σπάη. Η οργάνωση του ΕΔΕΣ στηρίχτηκε κυρίως στον κύκλο γνωριμιών των ιδρυτών του, που αποτελούνταν κυρίως από δημοκρατικούς αξιωματικούς. Πολύ σύντομα ήρθε σε επαφή μέσω της κατασκοπευτικής ομάδας <<προμηθέας ΙΙ>> με το συμμαχικό στρατηγείο μέσης ανατολής. Κέντρο των εκχωρήσεων του η περιοχή της Ηπείρου που ευνοούσε τον ανταρτοπόλεμο. Την περιοχή διέσχιζε ο μοναδικός αμαξιτός δρόμος που σύνδεε την δυτική Ελλάδα με την Αλβανία ο οποίος ήταν στρατηγικής σημασίας για τον ανεφοδιασμό των ιταλών. Παράλληλα οι οροσειρές του Μακρυνόρους και του Βάλτου προφερόντουσαν για δράση αντάρτικων ομάδων. Μάλιστα το 1942 είναι καταγεγραμμένη και η πρώτη αποστολή 1000 λιρών από το ΣΜΑ (στρατηγείο μέσης ανατολής) προς τον ΕΔΕΣ..

ΕΝΝΕΑ

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ (ΕΔΕΣ) ΚΑΙ ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ (ΕΛΑΣ)

Κατά καιρούς όσον αφορά αυτό καθ αυτό το θέμα της αναζήτησης όλου αυτού του χρυσού που είτε δεν πρόλαβαν να αξιοποιήσουν αυτές οι οργανώσεις, είτε αποτέλεσαν αντικείμενο απόκρυψης για μελλοντική χρήση, έχουν ακουστεί πολλές και αυθαίρετες εκτιμήσεις κυνηγών τους. Κάποιου μιλάνε για ιστορίες με αποκρύψεις 1.000.000 κομματιών, άλλοι για 200.000 σε άλλο μέρος και ούτω καθεξής. Στο σημείο αυτό χρήσιμο θα ήταν για να έχουμε μια καλή εικόνα του πόσες πραγματικά λίρες διατεθήκαν στην Ελλάδα, να ρίξουμε μια ματιά στα έγραφα των Εγγλέζων. Σύμφωνα με το τεύχος 80 των Ιστορικών της “Ελευθεροτυπίας ” της 26 Απριλίου 2001,για την συντήρηση και ενίσχυση του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ οι Άγγλοι διέθεσαν 1.108.000 χρυσές λίρες περίπου, ενώ για τις μυστικές οργανώσεις που πήραν μέρος κατάσκοποι η δικό τους στρατιωτικό προσωπικό 101.975 χρυσές λίρες. Επειδή οι ομάδες αυτές είχαν να αντιμετωπίσουν μια άρτια οργανωμένη πολεμική μηχανή όπως αυτή της Γερμανίας, αναγκαζόντουσαν να δημιουργούνε κρύπτες για την εναπόθεση χρημάτων αλλά κυρίως και όπλων και ρουχισμού που αποτελούσαν είδη πρώτης ανάγκης. Κύριες περιοχές που σήμερα αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος στην αναζήτηση αυτών των χρημάτων, οι περιοχές όπου ενέδρευαν αντάρτικοι σχηματισμοί. Αυτές οι περιοχές της Αναύρας (Γούρας) Μαγνησίας, το Πήλιο, έδρα πολλών ανταρτικών ομάδων, της Γλύφας στη Φθιώτιδα, του Πτελεού Μαγνησίας, του Πηλίου και πιο συγκεκριμένα η περιοχή του Μοναστηριού Φλαμουρίου, το Λιτόχωρο, η Άνω και Κάτω Βροντού στον Ολυμπο . εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει η περιοχή του Βερμίου που αποτελούσε πέρασμα για το ανατολικό μπλοκ καθώς ο Γράμμος και το Βίτσι που έλαβαν χώρα οι τελευταίες μεγάλες μάχες στην περίοδο του εμφύλιου. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι από τα επίσημα Βρετανικά Αρχεία αποδεικνύεται ότι η ποσότητα των λιρών που διέθεταν οι Βρετανοί για τις Αντιστασιακές Οργανώσεις είχαν σχέση με τον αριθμό των ανδρών που δήλωνε ότι διαθέτει κάθε οργάνωση. Έτσι ο ΕΛΑΣ έλαβε τριπλάσιο αριθμό λιρών από εκείνο που δόθηκε στον ΕΔΕΣ. Ο Σύνδεσμος της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής με τις Αντιστασιακές Οργανώσεις κ. Θέμης Μαρίνος σε παλαιό κείμενο του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» απεκάλυψε τα ποσά και λεπτομέρειες του τρόπου που εχορηγούντο. Είναι γνωστό ακόμα ότι ο Ζέρβας, το 1945 παρέδωσε στην τότε Κυβέρνηση αναλυτικό Απολογισμό των χρυσών λιρών που είχε λάβει ως ΕΔΕΣ κατά την Κατοχή. όπως γράφει το, τότε μέλος της αγγλικής αποστολής, λοχαγός Θέμης Μαρίνος, στο βιβλίο του. «Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» (σελ. 171), «… τα διατεθέντα από την (αγγλική) αποστολή χρήματα γι’ αυτούς τους σκοπούς ήταν σημαντικά. Από βρετανικής πλευράς δεν υπάρχουν στοιχεία, ενδεικτική όμως του ύψους της σχετικής δαπάνης είναι η επίσημη έκθεση χρηματικής διαχειρίσεως των ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ, που υπέβαλε ο Ζέρβας μεταπολεμικά προς τη Διεύθυνση Προσωπικού του Υπουργείου Στρατιωτικών, με ημερομηνία 10.11.49, η οποία παρατίθεται στο βιβλίο “Απελευθερωτικός Αγων, ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ 1941-45”, του Ναπολέοντα Ζέρβα (έκδοσης Πανελλ. Συνδ. Εθν. Αντ/σεως ΕΔΕΣ-ΕΟΕΑ). Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, διετέθησαν στις, υπό τον έλεγχο του, περιοχές, 16.516 λίρες χρυσές για την ενίσχυση προσφύγων, απόρων και νοσοκομείων, καθώς και 67.686 λίρες χρυσές για πυροπαθείς και αστέγους». Στην συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά η αναφορά του βρετανού ταξιάρχου Burker Benfield για την βοήθεια που έλαβε ο ΕΔΕΣ.. Ο ταξίαρχος Burker Benfield για τον ΕΔΕΣ.

Θέμα: Πολεμοφόδια και εφόδια για τον Ζέρβα Απόρρητο(σφραγίδα)

Αθήνα 27 Δεκεμβρίου 44

1.Σχετικά με τις αιτιάσεις από μέρους του στρατηγού Ζέρβα αναφορικά προς την έλλειψη υποστήριξης προς τον ίδιο από μέρους των Βρετανών, θα ήθελα να καταγραφεί οτι, κατά τη γνώμη μου, οι λόγοι που επικαλείται ο Ζέρβας σε ό,τι αφορά την αποτυχία του, να προβάλει αποτελεσματική αντίσταση στις επιθέσεις του ΕΛΑΣ ,χρήζουν διερευνήσεως.

2. Η αντίσταση που προέβαλε ο Ζέρβας στο Γερμανό εισβολέα στις αρχές του 1944 ήταν πολύ περιορισμένη.Πράγματι, κατά τον μήνα Ιούνιο, διέταξα τον αντισυνταγματάρχη Barnes να καλέσει τον Ζέρβα να εντατικοποιήσει τις επιχειρήσεις του προς ενίσχυση των ανταρτών που προέβαιναν σε επιχειρήσεις. Έχουν καταγραφεί αυτές οι οδηγίες είναι διαθέσιμες από το FORCE 133H.Q.,Κάιρο. Δόθηκαν διαταγές στον Ζέρβα να επιτεθεί στα Γιάννινα, ένα σημαντικό κέντρο των Γερμανών, το οποίο κατά τη δεδομένη χρονική στιγμή ,το υπερασπίζονταν πολύ ασθενείς δυνάμεις. Ο Ζέρβας συμμορφώθηκε κατ’επίφασιν με τις οδηγίες αυτές προβαίνοντας σε μετακινήσεις στρατευμάτων, η επίθεση όμως ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς οι Γερμανοί, από πλευράς δυνάμεων, ήσαν σε θέση να ανακαταλάβουν τα Γιάννινα και εγώ, παρά τη θέληση μου, βρέθηκα υποχρεωμένος να ανακαλέσω την επίθεση Κατόπιν ωρίμου σκέψεως φρονώ οτί αν ο Ζέρβας είχε δείξει λιγότερη χλιαρότητα, θα είχε καταστεί δυνατόν να καταφερθεί ένα ισχυρό πλήγμα στους γερμανούς. Στη συνέχεια οι Γερμανοί μετακίνησαν ένα ισχυρό σώμα στρατού από τα Τρίκαλα προς το Αγρίνιον μέσω Ιωαννίνων χωρίς καμιά σοβαρή αντίσταση από τα στρατεύματα του Ζέρβα. Το σώμα αυτό προέβη σε επιχειρήσεις δίκην αντιποίνων στην περιοχή του Καρπενησίου, επιχειρήσεις στρεφόμενες εναντίον Ελληνικών χωριών, στη δε συνέχεια επέστρεψε στα Τρίκαλα μέσω Ιωαννίνων. Ο Γερμανικός στρατιωτικός σχηματισμός που ενεπλάκη στις εν λόγω επιχειρήσεις ανήκε στης 4η Μεραρχία των S.S.

3. Υπάρχουν μαρτυρίες προερχόμενες από έγγραφα που περιήλθαν στην κατοχή μας σε πολεμικές επιχειρήσεις, καθώς και από άλλες πιο απόρρητες πηγές οτι πιθανότατα υπήρξε μια συνεννόηση κατά τη δεδομένη χρονική στιγμή του Γερμανού Διοικητή των Ιωαννίνων και του Ζέρβα για να μην επιτεθούν ο ένας εναντίον του άλλου. Κάποιες από αυτές τις μαρτυρίες είναι διαθέσιμες στο FORCE `33 H.Q. Σύμφωνα με ένα γερμανικό έγγραφο, η στάση του Ζέρβα απέναντι στους Γερμανούς μετεβλήθη και ανέλαβε επιχειρήσεις εναντίον τους, στην συνέχεια όμως σύμφωνα με το ίδιο αυτό έγγραφο, ο Ζέρβας επανέκαμψε στη <νομιμόφρονα στάση. >>

4. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες της Γερμανικής Κατοχής, ο Ζέρβας ανέλαβε επιχειρήσεις εναντίον των Γερμανών.

5. Κατόπιν ωρίμου σκέψεως φρονώ ότι πρωταρχική μέριμνα του Ζέρβα ήταν να διατηρήσει τις δυνάμεις και τα εφόδια του μέχρι την ημέρα που θα εδέχετο την επίθεση του ΕΛΑΣ. Κατά συνέπεια, είναι πολύ απίθανο να βρέθηκε απογυμνωμένος από πολλές από τις αμυντικές του δυνατότητες όταν αυτή η επίθεση τελικά έλαβε χώρα.

6. Θα είχε ενδιαφέρον, στο σημείο αυτό, να αναφερθούμε ενδελεχώς, στα όπλα και πυρομαχικά που εστάλησαν στον Ζέρβα από την 1η Ιανουαρίου του ’44.

5.000 ελαφρά όπλα που κατά μεγάλο ποσοστό ήταν αυτόματα, περιλαμβάνοντας και M.M.G 140 όλμους 3” ή 81mm. 7.500.000 σφαίρες S.A.A 6.000 εξαρτήσεις

7.Επιπροσθέτως τα ακόλουθα ποσά ρουχισμού, τροφίμων και άλλων εφοδίων που παρασχέθηκαν κατά την περίοδο από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο του 44.

Ρουχισμός

Ζευγάρια μπότες 24.000

Ζευγάρια κάλτσες 38.000

Στολές B.D 15.000

Πουκάμισα 22.000

Εσώρουχα 9.000

Χλαίνες 4.000

Κουβέρτες 1.000

Επινώτια Α/G 1.000

Αδιάβροχα υφάσματα κατασκήνωσης(στρωσ.εδαφ) 2.000

Ιατρικά εφόδια 15.000 σε λίμπρες

Τρόφιμα

Ξηρά τροφή λίμπρες 71.000

Αλεύρι λίμπρες 353.000

Ρύζι λίμπρες 83.000

Φασόλια λίμπρες 22.000

Δημητριακά λίμπρες 1.700

Λιπαρά λίμπρες 1.000

Συμπ.Κρέας λίμπρες 68.000

Σιτηρέσιο για καταστ. ανάγκης 500 μερίδες.

8.Τελικά,ο Ζέρβας από την 1η Ιανουαρίου του ’44 ενισχύθηκε με το συνολικό ποσό των 168.000 χρυσών λιρών Αγγλίας. 9.Φρονώ οτι προς το παρόν δεν υπάρχουν διαθέσιμα λεπτομερή πληροφοριακά στοιχεία που να ερμηνεύουν την αποτυχία των στρατευμάτων του Ζέρβα να προβάλουν μεγαλύτερη αντίσταση στην επίθεση του ΕΛΑΣ. Δεν πιστεύω οτι η έλλειψη οπλισμού, πυρομαχικών κ.λ.π συνιστά την πραγματική εξήγηση>>.

K.V.Burker Benfield, Ταξίαρχος.

Διοικ.Force 133

Ο λόγος που παραθέσαμε τις παραπάνω αναφορές είχε να κάνει για να έχουμε μια εκτίμηση της συνολικής ποσότητας χρυσών λιρών που διακινήθηκαν τα χρόνια εκείνα από έγκυρες πηγές, έτσι ώστε να έχουμε το γνωθι σ αυτό κάθε φορά που ακούμε ιστορίες με <<πολλά μηδενικά>>. Στον παραπάνω αριθμό κομματιών να θεωρήσουμε πως ένα μέρος του δεν έφτασε ποτέ στους αντάρτες, και ένα σημαντικό μέρος καταναλώθηκε για είδη πρώτης ανάγκης. Στον αντίποδα βέβαια βρίσκονται αυτοί που θεωρούν τέτοιες ιστορίες προϊόντα φαντασιόπληκτων χρυσοθήρων.

@panasss Για την πάρτη τους (Ζέρβας & Βελουχιώτης) δεν κράτησαν ούτε μισολιρο ...! Όλα για την πατρίδα ! Ευεργέτες !

@mangojingo
Ε ναι αυτό είναι σίγουρο εδώ για μια κότα τον εκτέλεσε ο Άρης
καταλαβαίνεις τι θα γινόταν με το μισόλιρο!
Ο Ζέρβας ήταν λίγο ανοιχτοχέρης και δεν ξέρω αν περίσσεψαν για τα στερνά του?
Με το σκεπτικό αυτό και το γεγονός ότι έζησε και μέσο της πολιτικής
Είχε μεγάλη ευχέρεια κινήσεων
Θεωρώ ότι δεν άφησε τίποτα πίσω και για αυτό τον έχω έξω από το κάδρο
των εξερευνήσεων

ΔΕΚΑ

Ο θησαυρος του πειρατή γάντζο ή σούσουρα.

Ο πειρατής καταγόταν από την Ιμβρο. Το πρώτο παρατσούκλι το πήρε εξαιτίας του γάντζου που είχε στη θέση του κομμένου αριστερού χεριού του. Το δεύτερο παρατσούκλι του το έδωσαν εξαιτίας της ακατάσχετης φλυαρίας που τον χαρακτήριζε. Οι τούρκοι βίασαν και σκότωσαν την μητέρα του. Ορκίστηκε να εκδικηθεί και έτσι έγινε πειρατής. Περιοχή δράσης του ήταν το Βόρειο Αιγαίο (η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Λήμνος, η Ικαρία, ο Άγιος Ευστράτιος, τα Ψαρά, οι Φούρνοι, οι Οινούσσες και η Θύμαινα) . Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων και τους είχε προξενήσει μεγάλες απώλειες. Σε κάποια ναυμαχία με τους Τούρκους, μεταξύ Ιμβρου και Σαμοθράκης ο Γάντζος σκοτώθηκε. Το ημερολόγιο του καραβιού είχε προλάβει να το δώσει σε κάποιον καλόγερο του Αγίου Όρους, τον οποίο είχε πνευματικό πατέρα. Μέσα στο ημερολόγιο ανέφερε τις θέσεις που είχε κρύψει τους θησαυρούς του, οι οποίες βρίσκονται στη Σαμοθράκη, στη Μαρώνεια, στη Σητεία (Κρήτη), στη Σκιάθο και σε κάποια ξερονήσια του βορείου Αιγαίου. Οι αναφορές μιλάνε για χιλιάδες χρυσά νομίσματα, κοσμήματα, πολύτιμα σκεύη και πολύτιμες πέτρες. Κάπου στη Μαρμαρίτσα της Μαρώνειας, ξεκινάει μια σπηλιά που καταλήγει στη θάλασσα κοντά στην περιοχή Σύναξη και ονομάζεται πειρατολίμανο ή φρεγαδοκρύπτη. Αν και η κατάληξη του σπηλαίου είναι γνωστή, δεν ισχύει το ίδιο για την είσοδό του. Λένε ότι την είχε φράξει ο Γάντζος και όποιος την βρει, θα εντοπίσει και τους θησαυρούς που υπάρχουν κρυμμένοι εκεί. Βεβαίως και σ’ αυτή την ιστορία υπάρχουν πολλές φήμες. Αντίγραφο του ημερολογίου του σούσουρα (δεν γνωρίζουμε αν είναι αυθεντικό ή απάτη) κυκλοφορεί σε κάποιους κύκλους θησαυροκυνηγών και βάση αυτού κάνουν και τις έρευνες τους.

@panasss Και εγώ αυτό πιστεύω για τον Ναπολέων. Βέβαια από όπου και αν υποθέσουμε ότι προέρχονται ειναι ευπρόσδεκτα. Διάβασμενα μην είναι μόνο !

Ο/Η @mangojingo είπε στο Μασλάτια και αλήθειες!:

Διάβασμενα μην είναι μόνο !

Αν είναι διαβασμένα περπατούν για να ξεμουδιάσουν!!!

ΕΝΔΕΚΑ

Η ιστορία ενός στρατιώτη

Την παρακάτω αληθινή ιστορία την διάβασα σε ένα blog που ειδικευεται σε μύθους γυρω από θησαυρούς: “Στον Έβρο που υπηρετούσα την θητεία μου σαν υπαξιωματικός στρατιώτης, παρατηρητής της 50 ταξιαρχίας πεζικού, αποσπάστηκα στον τρίτο λόχο που είχε αρμοδιότητα τα φυλάκια των ελληνοτουρκοβουλγαρικών συνορών στο τριεθνές ανάμεσα στην Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο. Εκεί στο φυλάκιο που υπηρετούσα είχα παρατηρήσει ένα παρατημένο ακατοίκητο χωριό. Είχε διασωθεί μόνο μια ωραία εκκλησία. Το χρονικό εκείνο διάστημα παρατήρησα ένα αυτοκίνητο όπου επέβαιναν δυο άντρες και μια γυναίκα. Το αυτοκίνητο είχε ξένες πινακίδες Γερμανίας. Πήγαν στο χωριό, έστησαν μια μεγάλη σκηνή και διανυκτέρευαν και έμεναν εκεί. Το γεγονός αυτό μου κίνησε την περιέργεια και πλησίασα να δω τι συμβαίνει. Διαπίστωσα ότι έψαχναν τα ντουβάρια ενός μισογκρεμισμένου σπιτιού με ανιχνευτές χρυσού. Εγώ κατέβηκα στην ταξιαρχία στο Σουφλί και με έστειλαν στην Αλεξανδρούπολη για 10 ολόκληρες ημέρες. Όμως το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο φυλάκιο και στους γερμανούς. Γυρνώντας στο φυλάκιό μου εγώ και ένας στρατιώτης πήγαμε στο μέρος που είχαν κατασκηνώσει οι Γερμανοί αλλά αυτοί είχαν φύγει. Είχαν σκάψει δίπλα στο ντουβάρι του παλιού σπιτιού γύρω στους 60 πόντους. Εκεί βρήκαμε τρεις χρυσές λίρες. Καταλάβαμε ότι στην τρύπα υπήρχε θησαυρός. Ξαφνιαστήκαμε και ψάξαμε τριγύρω αλλά δεν βρήκαμε άλλες χρυσές λίρες. Μοιραστήκαμε τις τρεις λίρες. Την μία την παίξαμε κορώνα γράμμα χουμάρι. Και αυτή την έχασα. Αυτή ήταν η τύχη μου!”

Πειρατής-ληστης του Ιονίου "χτυπούσε" συνέχεια για πολλά χρόνια ένα "χωριό" των 5-8.000 κατοίκων για λάφυρα και γυναίκες.τον σκότωσε ένας εξαγριωμένος σύζυγος.πριν καμία 18 χρόνια σε μια κλειστή με πέτρες σπηλιά,άγνωστη στους ποιο πολλούς, έξω από το χωριό με πολύ δύσκολη πρόσβαση δύο γνωστοί μου ντόπιοι του χωριού κατάφεραν και μπήκαν.την συνέχεια την φαντάζεστε και από τότε η σπηλιά πήρε το όνομα του πειρατή.μου το είπε ο ένας εκ των δύο αδερφών χωρίς να μου πει για το τι υπήρχε μέσα,πάντως ζούνε άνετα από τότε....προσπάθησα από περιέργεια να μπω αλλά ήταν επικίνδυνο και μιας και μετά την ανακάλυψη της την επισκευθηκε και μια ομάδα σπηλαιολόγων επικράτησε η λογική και εγκατεληψα.με αυτή την ανακάλυψη πάντως καταριψθηκε ο μύθος που ισχύει για πολλούς ότι οι πειρατές-ληστες τα κρύβανε κοντά στην θάλασσα μιας και η σπηλιά έχει απόσταση άνω των 2-3 χιλιομέτρων από την ακτογραμμή.

ΔΩΔΕΚΑ

Ένας ξεχασμένος κώδικας

Ο Κώστας Καραγιώργης ή Κώστας Γυφτοδήμος όπως ήταν το πραγματικό του όνομα τοποθετήθηκε από το ΚΚΕ στις αρχές του 1943 καπετάνιος στην περιοχή του Ολύμπου και πολιτικός καθοδηγητής όλου του ΕΛΑΣ στην Θεσσαλία. Επρόκειτο για πολύ μορφωμενο άνθρωπο (ήταν γιατρός) και καταγόταν από την Λίμνη Ευβοίας, από αστική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν δικαστής . 40άρης ρωμαλέος με καλλιεργημένη φυσιογνωμία πάντα κυκλοφορούσε στο βουνό με γραβάτα και κουστούμι και είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο « ασθενές » φύλο . Πάντα σε κάποιο μέρος είχε και μια ερωμένη. Με τον Αρη τον Βελουχιώτη δεν τα πήγαινε καλά και η μεγάλη του φιλοδοξία ήταν να τον αντικαταστήσει στην αρχηγία ολόκληρου του ΕΛΑΣ. Σε αντίθεση με τον Αρη, ευθυγραμμιζόταν εύκολα με την κομματική γραμμή. Η προσπάθεια του Καραγεώργη για την ανάπτυξη του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλία και παραπέρα στη δυτική Μακεδονία διευκολύνθηκε χάρη σε έναν Βρετανό αξιωματικό. Λίγο διάστημα μετά την άφιξή του στη Θεσσαλία Άγγλοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν στον Όλυμπο, στην περιοχή τις Καρυάς και ακριβώς στο ύψωμα Τιτάνα. Επικεφαλής τους ήταν ο συνταγματάρχης Χίλς (στην πραγματικότητα ο καθηγητής Λέσλι Ρούφους Σέπερντ). Σκοπός της ομάδας του Χιλς ήταν αποκλειστικά η εκτέλεση σαμποτάζ στην κοιλάδα των Τεμπών. Εκεί βρήκαν μια κατάσταση έτοιμη. Από τον Νοέμβριο του 1942 ο ΕΛΑΣ Θεσσαλίας είχε συγκροτήσει μια ειδική μονάδα, το μηχανικό Ολύμπου, με αρχηγό τον υπολοχαγό ΒΡΑΤΣΑΝΟ (Α. Αγγελούδη). Η ομάδα αυτή είχε κιόλας πραγματοποιήσει την 31η Δεκεμβρίου 1942 το πρώτο σαμποτάζ στην σιδηροδρομική γραμμή που διέσχιζε τα Τέμπη. Έτσι ο Χιλς βρήκε έτοιμη υποδοχή, ο Άγγλος συνταγματάρχης συνδέθηκε αμέσως με το στρατηγείο Θεσσαλίας και ζήτησε να συναντηθεί με τον Καραγεώργη. Εξεπλάγη που αντίκρισε έναν άνθρωπο εντελώς ραφιναρισμένο, με τεράστια καλλιέργεια και ευρύτατη αντίληψη. Ο Καραγεώργης τον κατέκτησε αμέσως. Ο Σέπαρντ υπήρξε εύκολο θύμα του, έλεγε κατόπιν ο Κρις Γουντχάουζ και ο Έντυ Μάγιερς έγραφε: Ο Σέπαρντ είχε γίνει ΕΑΜίτης. Ο Χίλς, έδειξε έκτακτη προσωπική συμπάθεια στον Καραγεώργη, με αποτέλεσμα να πέσει βροχή όπλων, χρυσών λιρών, ιματισμού και άλλων εφοδίων στην Θεσσαλία, που γονιμοποίησε εκείνη την διχασμένη για απελευθερωτική δράση περιοχή. Ο Χίλς έμεινε μέχρι τέλους την Ελλάδα. Σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά (1944) στην Αθήνα από νάρκη. Κατά μια εκδοχή όμως, πυροβολήθηκε κατά λάθος από ένα αγγλικό άρμα. Ο Καραγεώργης με ευγνωμοσύνη τον ανέφερε αργότερα , γιατί πράγματι προσέφερε βοήθεια την οποία ούτε να διανοηθούν μπορούσαν αρχηγοί ανταρτών άλλων οργανώσεων. Όταν αργότερα ρωτήθηκε ο Καραγιωργης για το πόσες λίρες πήρε από τους αγγλους απάντησε ότι πήρε περίπου 2000 λίρες τις οποίες τις μισές τις έδωσε στο πολίτικο γραφείο και τις υπόλοιπες για τις ανάγκες του αγώνα.Είναι επίσης γνωστό ότι ο ΕΛΑΣ Θεσσαλίας ήταν η πιο κερδισμένος από άποψη αγγλικής ενίσχυσης από κάθε άλλη περιοχή του ΕΛΑΣ. Είναι πολύ πιθανό ο Καραγιωργης να μην πηρε μόνο 2000 λίρες αλλά πολύ περισσότερες. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέγανε στο ΚΚΕ για αυτόν. <<…τι τους κάνει ο γύφτος τους Αγγλους και τον έχουν στα ωπα ωπα? >>

Ο Καραγιώργης είχε φτιάξει έναν χάρτη- κώδικα (και εδώ είναι ο τζόγος) με τις τοποθεσίες που ήταν φυλαγμένες οι λίρες . Λέγεται ότι οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών στην περιοχή την εποχή εκείνη και όλη η εσωκομματική διαμάχη στον ΕΛΑΣ που ακολούθησε τον έδιωξε από την περιοχή και δεν μπόρεσε να πάρει όλες τις λίρες. Για την ιστορία να πω ότι μετά την κατοχή ανέλαβε διευθυντής του “Ριζοσπάστη”, τα άρθρα του έχουν μείνει στην ιστορία της αριστεράς Και κατά την διάρκεια του εμφυλίου ήταν υποστράτηγος του ΔΣΕ στην νότια και κεντρική Ελλάδα.Όταν ο στρατός έδιωξε τους αντάρτες από τις περιοχές αυτές ο Καραγιωργης πήγε στο αρχηγείο του ΔΣΕ στο Γραμμο-Βιτσι. Ήταν η εποχή όπου ο Ζαχαριαδης έψαχνε εξιλαστήρια θύματα για την επερχόμενη ήττα έτσι ο Καραγιωργης που εναντιωνόταν με τις σταλινικές μεθόδους του Ζαχαριαδη απηχθηκε από πράκτορες του κόμματος και φυγαδεύτηκε στη Ρουμανία όπου πέρασε από συνεχή αδιάκοπη και σκληρή ανάκριση με την κατηγορία ότι ήταν πράκτορας των Αγγλων. Πέθανε στην φυλακή στην Ρουμανία από τις κακουχίες. Αργότερα το κόμμα τον αποκατέστησε. Όσο για τον κώδικα , πολλοί φέρονται να έχουν κομμάτια του και ο μύθος λέει ότι όσοι κατάφεραν να το αποκωδικοποιήσουν βρήκαν τις λίρες διότι ήταν εξαιρετικά ακριβής. Ποιος ξέρει ?

@panasss Τελικά κανείς δεν κράτησε ούτε μισολιρο για τον εαυτό του. Χιχιχχι............!!!!!!

Ο/Η @mangojingo είπε στο Μασλάτια και αλήθειες!:

@panasss Για την πάρτη τους (Ζέρβας & Βελουχιώτης) δεν κράτησαν ούτε μισολιρο ...! Όλα για την πατρίδα ! Ευεργέτες !

Ξέρεις φίλε μου υπάρχει μια ειρώνια πάνω σε αυτό που λες... Για τον Ζέρβα δεν γνωρίζω τι έκανε και τι δεν έκανε... αλλά για τον Βελουχιώτη γνωρίζω ότι όταν πέρασε από την περιοχή μου ρήμαξε έκλεψε και έκαψε χωριά και απλό φτωχό κοσμάκη.... Επομένως για την κότα που έκλεψε ο συντροφός του τον εκτέλεσε αλλά αυτός για "το καλό" της πατρίδας και στο όνομα του κόμματος ρίμαζε τα πάντα... Αυτήν είναι η ειρωνεία που αναφέρω στην αρχή δηλαδή όλα τα παραπάνω που σου έγραψα...
Ο καθένας έχει έναν δικό του τρόπο που βλέπει την δικαιοσύνη και την επιβάλει και συνήθως είναι κατά πως τον συμφέρει...