Τη Κυριακή με δόλωμα μπάνιο σε πριβέ παραλία, και μετά φαγητό σε καλή ταβέρνα στο βουνό,
παρέσυρα τη γυναίκα μου σε έρευνα από τα χαράματα. Τι πύργοι τι ρέματα τι εκκλησάκια τι γέφυρες τι βουνά
και τι λαγκάδια αποτέλεσμα μηδέν. Μια υποψία για πειρατικά είχε αποτέλεσμα αυτή να κάνει μπάνιο και να λιάζεται,
και γω να σπάω τα πόδια μου στα κατσάβραχα για σημάδια. Το απόγευμα φθάνουμε στη ταβέρνα που ήταν στη κορφή μιας
πλαγιάς λίγο έξω από το χωριό και σύνορο με ζούγκλα από κάθε λογής δέντρα, μιά βρύση στην αυλή σωτήρια για τα
πόδια μου. Καθόμαστε για παραγγελία και φάτσα κάρτα απέναντι μου το σημάδι, σκαλισμένο σε δέντρο τροχονόμο,
στο βάθος χαμηλά ακούγονταν νερά. Ο ιδιοκτήτης πρόθυμος για πληροφορίες αλλά το μαγαζί γεμάτο. Το κρασί με τους
μεζέδες έδιωξαν τις σκέψεις για έρευνα και έμεινε η υπόσχεση για νέα επίσκεψη και ανακάλυψη της ιστορίας του τόπου