Ένας πραγματικός Έλληνας ήρωας της Κύπρου το 1974 που χάθηκε άδοξα μετά από 20 χρόνια ακριβώς, ο καταδρομέας Μανώλης Μπικάκης θα στοιχειώνει για πάντα στην ψυχή των Τούρκων αρματιστών.
Η μάχη εκτυλίσσεται σε ένα προάστιο της Λευκωσίας. Ο Μπικάκης μάχεται μαζί με τον συντοπίτη του Μπιχανάκη .Καλούνται να υπερασπιστούν ένα λόφο τον οποίο οι Τούρκοι προσπαθούν να καταλάβουν με την χρήση αρμάτων μάχης Μ47.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το δικό του ΠΑΟ μετακινείται σε σημείο βολής. Ο συμπολεμιστής τους τον χάνει και αναφέρει την απώλειά του.
Και ο Μπικάκης νομίζει ότι ο Κρητικός συμμαχητής του σκοτώθηκε. Πιστεύει ότι έμεινε μόνος απέναντι στους Τούρκους. Παρόλα αυτά δεν λυγίζει. Απέναντί του έξι τουρκικά άρματα μάχης κι ένα τάγμα πεζικού.
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το πρώτο άρμα και στα 270 μέτρα το τινάζει στον αέρα!
Αλλάζει θέση και εξολοθρεύει και δεύτερο. 200 μέτρα πιο πέρα καταστρέφει το τρίτο . Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι δεν έχουν καταλάβει από που τους χτυπάνε! Όσο ψάχνουν…ο Μπικάκης τινάζει στον αέρα και τέταρτο άρμα τους! Εύκολα ακολουθεί το πέμπτο.
Ο αρχηγός πληρώματος του έκτου και τελευταίου άρματος μάχης οπισθοχώρησε μη πιστεύοντας αυτό που έχει συμβεί.
Οι Τούρκοι πεζικάριοι κρύφτηκαν στη σχολή Γρηγορίου με τον Μπικάκη να τους ρίχνει τα δύο τελευταία βλήματα.
Σ΄ αυτόν τον άνθρωπο η ελληνική Πολιτεία δεν αναγνώρισε ποτέ τίποτα!
Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών-Πατρών.
Αυτό, μόνο σε Έλληνα μπορούσε να γίνει: Να συντρίψει μόνος τους τις ορδές των Τούρκων και να σκοτωθεί στην κατ'ευφημισμόν "Εθνική Οδό" Αθηνών-Πατρών, που μοιάζει περισσότερο με παράδρομο ευρωπαϊκής επαρχιακής οδού...

Πηγή:http://www.prisonplanet.gr/εθνικα/22167-κυπροσ-μονοσ-του-κατεστρεψε-6-τουρκικα-αρματα-καταδρομέας-μ-μπικάκης-ένας-έλληνας-ήρωας

Παρώώώών!!!!

Η 1Η ΜΑΛ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΚΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΦΙΛΙΑ ΠΥΡΑ ΛΟΓΩ ΛΑΘΟΥΣ....Οι οικογένειες δεν πήραν καμία αποζημίωση για τους πεσόντες. Ενός Έζησε και πήρε μετά απο αγώνα σύνταξη ως ανάπηρος πολέμου του 1940. ...ΠΑΡΟΝ... ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟΝ ΚΡΑΤΟΣ...
https://www.youtube.com/watch?v=MX2j4bErYwE

@twins Παει και ο Θανασης!!.... Θεος σχωρεστον ελεγε πως πηδηξε απο το αεροπλανο και γενικα τι ειχε γινει και τα ματια του τρεχαν σαν του μικρου παιδιου

Καλοκαίρι του 2009 20 Ιουλίου είχε ξημερώσει η Δευτέρα ώρα 5:45-6,εξοδουχος την Κυριακή ακόμα κοιμόμουν όπως και σχεδόν ολόκληρο το στρατόπεδο,οι αξιωματικοί δεν είχαν μπει στο στρατόπεδο και ήταν μόνο ο αξιωματικός υπηρεσίας. ξαφνικά χωρίς καμία προειδοποίηση από την προηγούμενη ημέρα άρχισαν να χτυπούν οι σειρήνες, σειρήνες που δεν είχαμε ξανακουσει σείστηκε ολόκληρη η Κύπρος από γειτονικά κυπριακά στρατόπεδα μερχι και στα γειτονικά φυλάκια μας.
Όλοι στα όπλα και βουρ στα άρματα τρέχοντας χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται και τι θα ακολουθήσει....
Ύστερα θυμήθηκαν να μας πουν ότι χτυπούσε για την "επέτειο" του Αττίλα, μόλις ηρέμησαν τα πράγματα φαντάστηκαμε τι πέρασαν οι άνθρωποι το 74 που ξύπνησαν για να πάνε στον πόλεμο και όχι σε μια κωμικοτραγικη "φάρσα".
Δεν ξεχνώ και πως να ξεχάσω....

Ο/Η @Lord είπε στο ΚΥΠΡΟΣ: ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ 6 ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ:

Καλοκαίρι του 2009 20 Ιουλίου είχε ξημερώσει η Δευτέρα ώρα 5:45-6,εξοδουχος την Κυριακή ακόμα κοιμόμουν όπως και σχεδόν ολόκληρο το στρατόπεδο,οι αξιωματικοί δεν είχαν μπει στο στρατόπεδο και ήταν μόνο ο αξιωματικός υπηρεσίας. ξαφνικά χωρίς καμία προειδοποίηση από την προηγούμενη ημέρα άρχισαν να χτυπούν οι σειρήνες, σειρήνες που δεν είχαμε ξανακουσει σείστηκε ολόκληρη η Κύπρος από γειτονικά κυπριακά στρατόπεδα μερχι και στα γειτονικά φυλάκια μας.
Όλοι στα όπλα και βουρ στα άρματα τρέχοντας χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται και τι θα ακολουθήσει....
Ύστερα θυμήθηκαν να μας πουν ότι χτυπούσε για την "επέτειο" του Αττίλα, μόλις ηρέμησαν τα πράγματα φαντάστηκαμε τι πέρασαν οι άνθρωποι το 74 που ξύπνησαν για να πάνε στον πόλεμο και όχι σε μια κωμικοτραγικη "φάρσα".
Δεν ξεχνώ και πως να ξεχάσω....

Τουμαρ καθαροαιμου

Θέλετε να με πείτε τρελό μπορείτε να μου το πείτε
Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι στην Ηρακλείτσα Καβάλας ήμουνα εγώ η μητέρα μου και τα δύο πιο μικρά μου αδέρφια ξυπνάω μία μέρα κατά τις 4:00 5:00 το πρωί κλαίγοντας ξυπνάει έντρομη η μητέρα μου και προσπαθεί να καταλάβει τι έχω πάθει .
εγώ έβλεπα απέναντι από το κρεβάτι υπήρχε μία παλιά ντουλάπα και από πάνω ήταν κουβέρτες μαξιλάρια και σκεπάσματα εκεί επάνω έβλεπα αναμμένα κεριά και κομμένα κεφάλια που κλαίγανε δεν φοβόμουνα απλώς έκλαιγα και εγώ μαζί τους
Το πρωί ο κόσμος όλος έξω ήταν πανικόβλητος και φώναζε για πόλεμο ο πατέρας μου που είχε φορτηγό τον είχανε καλέσει και επί τάξανε και το φορτηγό.
Από κείνη τη στιγμή κάτι ένωνε με την Κύπρο
Και να που τό 1987 ήρθε η ώρα μου να παρουσιαστώ και εγώ φαντάρος για την πατρίδα
Νέος ακόμη μία νύχτα που χιόνιζε και άστραφτε χειμώνα χτύπησαν σειρήνες και έγινε επιστράτευση ήτανε το θερμό επεισόδιο με το σισμίκ κατόπιν βρέθηκα στην 35η μοίρα καταδρομών στο σταυροβούνι της Κύπρου
Υπάρχουν στιγμές πού θυμάμαι καθόμασταν στις ασκήσεις το βράδυ γύρω από τη φωτιά και συζητούσαμε για τον πόλεμο της Κύπρου είχα την τιμή να έχω ανθυπολοχαγό κάποιο βουλτσίο
Από το νέο Πετρίτσι που πολέμησε το 74 θυμάμαι κύπριους συντρόφους του που ερχόταν και συζητούσαμε για τότε εμείς καθόμασταν και τους ακούγαμε αποσβολωμένη
Θυμάμαι ότι έφτανε το 88 η ώρα του επαναπατρισμού στην Ελλάδα θυμάμαι ξαφνικά τις σειρήνες στη μοίρα το να φεύγουμε για τον χορό διασποράς και από εκεί για το παραλίμνι
βλέπετε οι πρώτες που κάνανε πορεία προς τα κατεχόμενα ήτανε μία μεγάλη ομάδα γυναικών πού κρατούσαν οι πιο πολλές από μία εικόνα στα χέρια από κάποιον αγνοούμενο αδερφό γιο πατέρα σύζυγο
Η καλή μας Τούρκοι φρόντισαν να τις υποδεχτούν με σιδερολοστούς και ρόπαλα
Δεν ξέρω τι να πω Δεν ξέρω αν κάποιοι θεωρείται τους κύπριους ότι δεν είναι Έλληνες πίστεψέ με ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν μας θέλουνε οι οποίοι θεωρούν ότι τους προδώσανε οι πολιτικοί μας
πιστέψτε με όμως ότι από το 1988 που έφυγα από την Κύπρο έχω κρατήσει επαφές με πολλά παλικάρια που γνώρισα από το κέντρο εκπαίδευσης καταδρομών και από άλλες μοιρες που έτυχε να κάνουμε μαζί ασκήσεις
Παλικάρια που έρχονται στην Ελλάδα και με βρίσκουνε
και όταν πηγαίνω εγώ όποτε μπορώ στην Κύπρο με καλό δέχονται σαν το χαμένο τους αδερφό

Αναμνήσεις που πονάνε

@twins

@twins
γράφεις μαλακίες καπετάνιε.
Οταν η πληροφόρησή μας είναι από ακούσματα καφενείου, καταλήγουμε σε τέτοια σχόλια.
Και για να μην το συνεχίσεις, έκατσα μαζί του στο ίδιο τραπέζι όπου ήταν ο επίσημος προσκεκλημένος.

@soulis1 στις πόλεις οι άνθρωποι σε γενικά πλαίσια ήταν πολύ αγενείς και μας μισούσαν, αυτή την γνώμη είχα για όλους τούς Κύπριους.οταν έκανα ημερισια φύλαξη γύρο από την ξυντου άλλαξα γνώμη οι "χωριάτες" στην κυριολεξία έκλαιγαν μόλις μας είδαν και μας αντιμετώπιζαν σαν ήρωες.μας έφεραν φαγητά αναψυκτικά μερχι να μας χαρτζιλικωσουν ήθελαν.πραγματικα τις τελευταίες 20 μέρες στο νησί ένιωσα θετικά συναισθήματα ότι άξιζαν όλα αυτά που περάσαμε στην άλλη άκρη της Ελλάδας.