Του συγχωρεμένου του πατέρα μου του είχε τύχει δύο φορές κάποιος από την παρέα να έχει όπλο πάνω του.... Εμένα το χειρότερο που μου είχε τύχει ήταν να πάω με παρέα που δεν τους ήξερα αλλά τους είχε φέρει φιλαράκι, είχε εγγυηθεί για πάρτη τους και στο τέλος καταλήξαμε να παίζουμε μπουνιές μέσα στα πουρνάρια και στα βάτα και γίναμε σαν γδαρμένες αλεπούδες....!!! Η αιτία...;;; Γιατί δεν τους διευκρίνισα από πριν πως όπου χτυπήσει το μηχάνημα θα σκαφτεί και επί τόπου.... Τι πιο λογικό και πιο ντόμπρο για όλους μας..... Αυτοί ήθελαν άλλη μέρα το σκάψιμο οι μάγκες.... Αλλά καλός μαλάκας ήμουν κι εγώ που δεν τα ξεκαθαρίσαμε όλα με το καλημέρα και με πήρε μπάλα ο ενθουσιασμός.... Αλλά η έλλειψη εμπειρίας και το νεαρό της ηλικίας αυτά κάνουν..... Γίναμε μπουρδέλο και ησυχάσαμε.... Αφού δεν πήγαμε και μέσα εκείνο το βράδυ πάλι καλά....
Όντως παιδιά θέλει μεγάλη προσοχή και τα μάτια μας 14 γιατί η μαλακία δεν αργεί να γίνει.... Ειδικά την σήμερον ημέρα που η απελπισία έχει βαρέσει κόκκινο σε όλο τον κόσμο και κάποιοι με την σκέψη και μόνο ότι μπορεί να βγουν από την μιζέρια τους μέσα σε μια στιγμή αυτό μπορεί να τους φτάσει σε ακραίες πράξεις.... Δυστυχώς κάποιοι γεννιούνται με την πουστιά στο αίμα τους.... Αυτούς να φυλάμε....
Οι υπόλοιποι κάνουμε την πλάκα μας, το χαβαλέ μας, παίρνουμε τον καθαρό μας αέρα, κάνουμε τις βολτίτσες μας στο βουνό, τρώμε τα κοψίδια μας, πίνουμε τα κρασάκια μας και άμα θέλει να έρθει, καλώς να ορίσει....!!!!