2 Φεβρουαρίου 1945, μόλις δύο χιλιόμετρα μακριά από την παραλία της Βάρκιζας, μια σειρά από σκουρόχρωμα αυτοκίνητα φθάνει με διαφορά λίγων λεπτών σε μια ολόλευκη γραφική έπαυλη που διακρίνεται καθαρά στο βάθος μιας μακριάς αλέας από πεύκα. Παρά το γεγονός ότι η ώρα κοντεύει μεσάνυχτα και η τοποθεσία είναι ερημική, οι οδηγοί εντοπίζουν εύκολα το σημείο της συνάντησης, αφού τα εξωτερικά φώτα της πολυτελούς οικίας είναι αναμμένα από νωρίς. Ιδιοκτήτης της είναι ο Πέτρος Κανελλόπουλος, γιος του ιδρυτή της τσιμεντοβιομηχανίας «Τιτάν», αλλά αυτό λίγη σημασία έχει εν προκειμένω.
Για τις επόμενες δέκα ημέρες το ευρύχωρο σαλόνι της βίλας θα γινόταν το δεύτερο σπίτι των συγκεντρωμένων, που διαβουλεύονταν τους όρους της ανακωχής, μετά τον τερματισμό των πολύνεκρων συγκρούσεων που είχαν αιματοκυλήσει από τις αρχές Δεκεμβρίου του 1944 και για πάνω από έναν μήνα τους δρόμους της πρωτεύουσας και των γύρω περιοχών. Είναι η στιγμή που η νεότερη πολιτική ιστορία περνάει από τα «Δεκεμβριανά» στη «Συμφωνία της Βάρκιζας».
Στο πλαίσιο της Βάρκιζας υπογράφηκε ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων, η οποία ρύθμιζε τα θέματα που σχετίζονταν με τη διαδικασία αποστράτευσης, αφοπλισμού και διάλυσης του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με αυτήν προβλεπόταν, ως ελάχιστο όριο, η παράδοση από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ 41.500 τυφεκίων, 1.050 οπλοπολυβόλων, 650 υποπολυβόλων, 315 πολυβόλων, 55 ομαδικών όλμων, 107 ατομικών όλμων, 32 πυροβόλων διαφόρων διαμετρημάτων και 45 συσκευών ασυρμάτου....
Όταν η διαδικασία της παράδοσης του οπλισμού του ΕΛΑΣ ολοκληρώθηκε, οι Βρετανοί διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των παραδοθέντων όπλων ήταν μεγαλύτερος απ’ τον οριζόμενο στη συμφωνία. Πιο συγκεκριμένα παραδόθηκαν 48.973 τυφέκια, 419 πολυβόλα, 1.412 οπλοπολυβόλα, 713 υποπολυβόλα, 81 ομαδικοί όλμοι, 183 ατομικοί και 100 πυροβόλα. Οι Βρετανοί υπέθεταν ότι ο παραληφθείς αριθμός όπλων ανταποκρινόταν απόλυτα στη δύναμη του ΕΛΑΣ....
Η προθυμία του ΕΛΑΣ να υπερκαλύψει τα ελάχιστα όρια που του είχαν τεθεί, θεωρήθηκε από τους Βρετανούς ως απόδειξη ειλικρινών προθέσεων. Όμως η τότε ηγεσία του ΚΚΕ απέκρυψε σημαντικές ποσότητες οπλισμού «για τον επόμενο γύρο», οπότε και αν γινόταν αυτός, παραδίδοντας κυρίως απενεργοποιημένα και πολύ παλαιά όπλα και κρατώντας τα πιο σύγχρονα, καθώς και μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών. Η επιχείρηση απόκρυψης εκτελέστηκε με απόλυτη μυστικότητα και γι’ αυτήν γνώριζαν ελάχιστα άτομα. Ο δεύτερος στην ιεραρχία του ΚΚΕ την περίοδο των Δεκεμβριανών, Γιάννης Ιωαννίδης αποκάλυψε (το 1968 από το εξωτερικό και στις 5 Αυγούστου 1976 στην εφημερίδα «Αυγή») ότι σε κάθε μονάδα του ΕΛΑΣ επιλέχθηκαν δύο απολύτως έμπιστοι άνδρες, που ανέλαβαν να κρύψουν τον οπλισμό σε δυσπρόσιτες ορεινές τοποθεσίες.... Στο πλαίσιο αυτό μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η δήλωση του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ και του ΕΑΜ Δημήτρη Παρτσαλίδη, ενός από αυτούς που η υπογραφή τους τέθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας: «Η Συμφωνία της Βάρκιζας εθεωρείτο μέχρι τότε αναγκαίος ελιγμός για την ανασύνταξη των δημοκρατικών δυνάμεων. H Βάρκιζα πρόσφερε την ευκαιρία για την πολιτική και οργανωτική του ανασυγκρότησή και για την καλύτερη προετοιμασία της νέας εξέγερσης του Δημοκρατικού Στρατού» (7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ)....
Δεν αποτέλεσε έκπληξη ότι στα τέλη του μήνα (31/3) ξεκίνησε ο Εμφύλιος πόλεμος, που διάρκεσε μέχρι τον Αύγουστο του 1949 και για δεκαετίες ταλαιπώρησε και αλλοίωσε τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας. Ξέχωρα φυσικά από τον φόρο αίματος που ήταν δυσαναπλήρωτος.
Στις 12 Φλεβάρη του 1945 χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία, ώστε η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά και μία συμφωνία σταθμός, αποδείχθηκε εκ των υστέρων η αρχή για πολλά δεινά που γνώρισε ο τόπος μας.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι η προετοιμασία που είχε γίνει προκειμένου να αποκρύψουν έναν μεγάλο αριθμό όπλων.
Ήδη η ηγεσία του ΚΚΕ είχε κατασκευάσει μήνες πριν ανά την Ελλάδα περί τα 100 καταφύγια απόκρυψης όπλων και οπλισμού, γύρω στα 25 καταφύγια αποθήκευσης γενικής χρήσης υλικού, όπως υφάσματα χαρτί , πολύγραφοι, ραπτομηχανές κλπ και 6 καταφύγια, τα λεγόμενα τράπεζες όπου συνέλεξε σε αυτά το αποθεματικό σε αγγλικές λίρες που είχε.
Η επιχείρηση της απόκρυψης είχε αρχίσει ήδη από τις 10 Ιανουαρίου 1945 και συνεχίστηκε με έντονους ρυθμούς και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της Βάρκιζας, καθώς στις 28 Φεβρουαρίου 1945 προβλεπόταν με βάση τη συμφωνία να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αφοπλισμού του ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με τον Γιάννη Ιωαννίδη ο κρυμμένος οπλισμός του ΕΛΑΣ μπορούσε να εξοπλίσει πλήρως έναν στρατό 30.000 ανδρών!...
