Εφ. «Αναγέννησις» 6-6-1947. Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του στρατοδικείου με πρόεδρο τον αντισυνταγματάρχη ιππικού Γουγούση , στρατοδίκες τους Σπ. Θύμη, Μπρούμα, Λιάση και Δημητρόπουλο και Βασιλικό επίτροπο τον λοχαγό Παντελή Λαγάνη εκδικάστηκαν οι υποθέσεις των Κώστα Αρίδα, Στ. Πλακιά, Παν. Τσόλη και Α. Νάσιο. Ο Κώστας Αρίδας είχε συλληφθεί στις 29 Μαϊου 1947 στο χωριό Κριτσίνι (Ταξιάρχες) από έναν αγροφύλακα. Κατά τη σύλληψή του ο Αρίδας είχε επάνω του 10 χρυσές λίρες και 200.0000 δρχ. Όπως ο ίδιος δήλωσε τα χρήματα αυτά ανήκαν στο Αγροτικό κόμμα Ελλάδας, στο οποίο ήταν μέλος. Ο Κώστας Αρίδας κατηγορείτο για εθνική προδοσία, κατάρτιση ομάδας και πλαστογράφηση ταυτότητας. Ο μάρτυρας κατηγορίας αστυνομικός Ηλίας Νικολάου κατέθεσε ότι ο Αρίδας στην κατοχή ήταν μέλος της τριμελούς επιτροπής ΕΑΜ Θεσσαλίας και ότι επιδίωκε με τις πράξεις του να επικρατήσει στη χώρα το ΚΚΕ. Μετέβη στη Λάρισα, Τύρναβο και Γιάννενα και όταν αντιλήφθη ότι τον παρακολουθούν, ανέβηκε στο βουνό. Τον Οκτώβριο του 1946 ήρθε στα Τρίκαλα και στρατολόγησε 7-8 νεαρούς από τη συνοικία Μπάρα. Επίσης συναντήθηκε με το κλιμάκιο της επιτροπής έρευνας υπό τον Γκράουερ και υποστήριξε την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Ο δεύτερος μάρτυρας κατηγορίας Γ. Σταύρου χαρακτήρισε τον Αρίδα ως Ζαχαριάδη της Θεσσαλίας. Επίσης είπε ότι είχε διατάξει την εκτέλεση 30 εθνικοφρόνων πολιτών στο Νεραϊδοχώρι και ότι είχε προσπαθήσει να δωροδοκήσει τον αγροφύλακα που τον συνέλαβε στο χωριό Κριτσίνι. Ο Αρίδας απολογούμενος δεν αρνήθηκε ότι ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στην ιδιωτική του ζωή- το 1936 είχε εκλεγεί πρόεδρος στην Κοινότητα Τυρνάβου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε μέλος της διοικητικής επιτροπής Θεσσαλίας, γραμματέας της περιφερειακής του ΚΚΕ Τρικάλων και στη συνέχεια πήγε στη Λάρισα όπου κατά διαταγή του ΚΚΕ γράφτηκε στο ΑΚΕ (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος). Αρνήθηκε την συμμετοχή του σε εκτελέσεις και ισχυρίσθηκε ότι δεν μίλησε ποτέ για την αυτονόμηση της Μακεδονίας. Στο σημείο αυτό ο πρόεδρος του στρατοδικείου ρώτησε τον κατηγορούμενο « αν καταδικάζει τα εγκλήματα των ανταρτών». «Δεν μπορώ να καταδικάσω εγκλήματα εις τα οποία δεν έχω ανάμιξιν», απάντησε ο Αρίδας. Όταν όμως ο πρόεδρος επέμεινε απάντησε ότι τα καταδικάζει. Σε ερώτηση της Βασιλικού Επιτρόπου απάντησε ότι «οι αντάρτες δεν ανήκουν σε κόμματα» και όταν ο Β.Ε. παρατήρησε « γιατί τότε υποστηρίζεται η δράσις των από το ΚΚΕ;» απάντησε «διότι συμπίπτουν οι πολιτικές τους επιδιώξεις». Ο Βασιλικός Επίτροπος κατά την αγόρευσή του περιέγραψε την προδοσία του ΚΚΕ και χρησιμοποίησε στίχους του Βύρωνα λέγοντας ότι «οι διάφοροι Αρίδες έφερον την καταστροφής εις την Ελλάδαν» και ότι απόδειξη της ενοχής του ήταν ότι ενώ ανήκε στο ΑΚΕ ανέβηκε στα Χάσια, όπου ήταν οδηγός και υποκινητής των ανταρτών. Ο συνήγορος του Αρίδα, Χαρίλαος Παπαθανασίου ζήτησε από το στρατοδικείο να σκεφθεί χριστιανικά. Ο Β.Ε. δευτερολογώντας αποκάλεσε τη δίκη του Αρίδα «εθνική». Το στρατοδικείο καταδίκασε δις σε θάνατο τον Αρίδα, τρις σε θάνατο τον Στ. Πλακιά από το Ελληνόκαστρο, και άπαξ σε θάνατο τους Παν. Τσόλη από τα Άγραφα και Α. Νάσιο από Κερασοχώρι. Οι αιτήσεις των συνηγόρων των Τσόλη και Νάσιου για μετριασμό της ποινής απορρίφθηκαν παμψηφεί. Ο Κ. Αρίδας εκτελέστηκε στις 9 Ιουνίου 1947.